Poranek

Moje serce bije szybciej, na samo wspomnienie twego głosu. Nawet słońce dziś, uraczyło na chwilę swoim uśmiechem.
Jestem. I próbuje żyć, jakby świat się nie zmienił. Myślę że czasem łatwiej było by nie mieć serca. Bez tęsknot za zgubionym wczoraj i nie doścignionym jutrem. Bez żalu że spotkaliśmy kogoś za wcześnie, za późno. Bez uniesień serca, wzbijających w górę, do gwiazd, żeby potem niechcący upuscić człowieka, by rozbił się o beton. Och! Bez serca to było by dopiero życie!
Ale ono jest. I bije mocniej gdy tylko czuję Cię blisko. I co mi z tego, że krzyknę w rozpaczy:,, stój! " Przecież i tak galopuje już daleko po własnych ścieżkach, a ja rozchwiana zostaję z jakąś pustą nadzieją! I co mi po niej? Kiedy głowa rządzi w całym tym układzie.
Ciesz się życiem- mówili. Kochaj najmocniej - mówili. A co jeśli jedno, drugie wyklucza?
Zaczynam kolejny dzień życia.
Z oczami zaklejonymi strzępkami wczorajszego dnia.