10.

Kiedy ubywa nam siebie? Rodzimy się, dorastamy, zaczynamy samodzielne życie. Przez całą tą wędrówkę dzielimy się sobą. To ludzie wybierają z nas po garści? Czy to tylko i wyłącznie nasza wina, że otwierając oczy któregoś poranka zdajemy sobie sprawę, że jest nas mniej? Na przestrzeni leniwie mijających dni dostrzegam zmiany własnego otoczenia. I siebie. Równie obcej, jak miejsca do dawnych ucieczek - nieodwiedzane od wieków. Zmienił mnie czas i los. Być może nawet na przekór przeznaczeniu. Sytuacje nie stwarzają prostych rozwiązań, ale oto jestem. Wcale nie cieniem, lecz nowym, głębokim oddechem dawnej siebie...
Mimo wszystko mniej mnie, niż więcej.