Cytaty

Każdego dnia na moim oddziale wybuchała awantura zaczynająca się od słów: "Nawet poduszki w szpitalu nie ma!". Nie dziwię się, bo przecież źle się śpi bez poduszki. Człowieka coś boli, jest zdenerwowany, z dala od rodziny, czeka na niego zabieg, leży na korytarzu, bez cienia intymności. I nawet poduszki nie dostanie. Musi się na kimś wyżyć. Na kim? Komu się dostaje? Lekarzowi, który pierwszy pojawi się rano. […] I co ja mam zrobić? Wsiąść do auta, pojechać do Ikei kupić mu poduszkę?

Szpital to jest taśma. Pracujemy na taśmie, to znaczy, że nie mamy czasu zatrzymać się, porozmawiać, spojrzeć w oczy człowiekowi, którego leczymy.

Nasz wspaniały filozof William James powiedział: "Mamy tak wiele osobowości, ile jest ludzi, którzy nas znają."
Ja do tego bym dodała: "Nie mamy osobowości jeżeli nie ma ludzi, którzy nas znają. Jeśli nie ma ludzi, którzy, jak wierzymy, mogą nas przekonać, że zasługujemy, by istnieć."

W pewnym wieku, kiedy się człowiek obejrzy za siebie, to naprawdę nie widzi wiele i musi się zastanowić, co niby zrobił w życiu takiego, żeby usprawiedliwić to, że żyje?

Kiedyś byłem dumny ze swojej nieśmiałości, teraz już wiem, ona bynajmniej nie świadczy o skromności, raczej o wielkich ambicjach i lęku przed porażką.

[...] depresja jest dotknięciem śmierci [...] w tym sensie, że nieistnienie wydaje się strasznym luksusem wobec istnienia w depresji.

Kiedy [...] patrzymy na psa, widzimy także psa patrzącego na nas. Stanowi to część naszej więzi.

Mówisz, że możesz – to możesz. Mówisz, że nie możesz – to nie możesz. Wybierz sobie.

Wszystko jest w porządku. Tylko nie każcie mi mówić tego, o czym myślę i jak myślę.

Sam fakt, że żyję, jest wystarczającym pretekstem, by czynić wszystko.

Jakże się cieszę, że żyję na świecie, w którym istnieje październik! Jakież to byłoby okropne, gdyby natychmiast po wrześniu następował listopad!

Być może tym właśnie jest ból: stałym poczuciem, że jest się wykorzenionym z teraźniejszości.