Powieść nie ma przyszłości? Zmierzch powieści to zabobon literackiej gawiedzi. Jak w innych środowiskach wróżby o końcu świata.

Polacy są od improwizacji, może to jest nasze nieszczęście, ale jakby i tego nie było, niewiele by zostało.

Piekło jest na ziemi, jest w każdym człowieku i każdy z nas może stanąć przed jakimś wewnętrznym sądem ostatecznym. I zmartwychwstać z niego innym, nowym człowiekiem.

Nikt nie przyznaje się chętnie do siebie takiego, jakim go widzą inni ludzie.

Marzenia zwykle się spełniają, ale nie tak i nie wtedy, kiedy tego pragniemy.

Czyż przyjaźń prawdziwa nie polega na łamaniu wszelkich przepisów dyskrecji?

Sztuka nie dlatego jest wielka, że jest rewolucyjna, ale dlatego jest rewolucyjna, że jest wielka.

Rozgłos. Zawdzięczamy go miernotom; dzielimy go z miernotami i łajdakami.

Jedyne lekarstwo dla znużonych życiem w gromadzie: życie w wielkim mieście. To jedyna pustynia, jaka jest dziś dostępna.