Jeśli dorastam w stabilnej, nieznającej pisma grupie złączonej więzami pokrewieństwa, jak to się działo z większością ludzi w dziejach, kwestia tego, kim jestem, nie stanowi problemu. Moja rola w społeczeństwie jest jasna. Nie będę się musiała martwić o sens mojego istnienia ani o to, czy z szerszej perspektywy cokolwiek znaczę. Jeśli natomiast dorastam w ogromnym kraju, w którym nie mam osobistego kontaktu z osobami obdarzonymi najwyższą władzą i autorytetem, w którym nieznani mi ludzie, za pomocą bezosobowych środków komunikacji, wysyłają do mnie sprzeczne komunikaty na temat tego, jak powinnam myśleć, jak powinnam się ubierać, co powinnam jeść, kogo powinnam podziwiać i co powinnam robić w życiu - to odkrycie tego, kim jestem i jaka jest moja rola w całym tym zamieszaniu, staje się zadaniem o decydującym znaczeniu.