Roznieć w sobie ogień radości,
zanim przesiąkniesz smutkiem...

Niektórzy otwierają
się przed nami , wyłącznie wytrychem.

Wystarczy, że słowo padnie na podatny grunt,
a wyrośnie z niego kwiecista rozmowa.

Daleko przed nami są ci, którzy przekraczają
własne limity czasu.

Niektórzy ludzie są bardzo wspaniałomyślni,
szkoda, że tylko w granicach dla siebie
korzystnych.

Lepiej z miłości rozpływać się
w ustach, niż w złości
zgrzytać w zębach.

Nie wyciągajmy na światło dzienne tego,
co już dawno w mroku pochowane.

W cieniu smutku z zimna drżą serca,
które w blasku radości nie zdążyły się ogrzać.

Każdego dnia otwieramy życiu drzwi do szczęścia,
które w przeciągu lat, składa nam krótkie wizyty.

To co zdobi innych, może nas oszpecić,
tylko wierność sobie, ubierze nas pięknie.

Odważnie wychylamy się z obrazu własnego życia,
w odbiciu, którego zawsze trzymamy się
sztywnych ram.

Niech miłość choć raz w życiu,splecie nas w uścisku, którego nie rozplącze żadna siła.

Nieraz głośno trzeba krzyknąć,by ciche
szczęście zwróciło swoją uwagę w naszą stronę.