Kiedy już podporządkujemy swoje życie drugiej osobie niewyobrażalną dla nas rzeczą staje się jej utrata. Kiedy już ją utracimy bezpowrotnie staramy się uporządkować wszystko na nowo. Staramy się uwierzyć, że przyszłość przyniesie nowe wspomnienia. Niekiedy uświadamiamy sobie, że bez tej osoby przyszłości nie ma.

Tak to już bywa, że czasami nieświadomie podporządkowujemy swoje życie drugiej osobie.Budzimy się dla niej, ubieramy, rozbieramy, gotujemy, śmiejemy się, cierpimy dla niej. Żyjemy dla niej. Kochamy ją.

Coraz częściej myślę, że związki nie są dla mnie. Myślę tak nie wtedy, gdy się pokłócimy, czy zrobisz jakieś głupstwo. Myślę tak wtedy kiedy uświadamiam sobie, że pod wpływem drugiej osoby tracę część siebie.

W pewnym momencie uświadomiłam sobie, że nie pamiętam koloru sufitu w jego pokoju. Sufitu, w który tak często wpatrywałam się leżąc bezpiecznie w jego ramionach. Nie pamiętam też rozstawienia mebli, ani widoku zza okna. Na końcu uświadomiłam sobie, że nie pamiętam jego dotyku, zapachu, czy smaku ust. Najgorsze jednak było to, że już nigdy nie będę miała okazji sobie tego przypomnieć...