błądząc w poszukiwaniu
brzegu, przystani
tonę w błękitnym oceanie

chwytam kotwicę
co życzliwy ktoś rzucił
w ocean mój wspomnień
myślę- to już koniec, przeżyję

lecz idę na dno razem
z kotwicą

chwyciła go za rękę
po raz ostatni
nucąc melodię
ulubiony kawałek
Rammonsów
nie wiedząc
że po raz ostatni

kochała go bardzo
jego kasztanowe oczy
ale bała się
tego błysku w jego oczach
tej żądzy adrenaliny

splecione dłonie
uśmiech
czas
droga
gaz
przyspieszenie
szybko
za szybko

echo sygnałów
bije się po mieście
zagląda w każdy kąt
wieje przenikliwym wiatrem
spędza sen z oczu

znaleźli ich
zginęli razem
przetrwała tylko
woń
którą niósł ze sobą
wiatr
i wciąż
splecione dłonie...

podzielę się
z tobą dzisiaj
światełkiem nadziei

obmyję twoje wieczne łoże
potokiem rzewnych łez
obejmę cię tęsknym wzrokiem

i w półuśmiechu
szepnę
wiem
wiem, wreszcie jesteś bezpieczna

chwycę twoją dłoń
niewidzialną
która przy mnie
stale czuwa

łzę uronię
ale to łza szczęścia
nie martw się

a potem
odejdę samotny
zasiądę z tobą, kochana
do świątecznego obiadu
i puszczę twoją dłoń
ukochaną
i pozwolę ci odejśc

uśmiechnę się
po raz ostatni
i spocznę
po świątecznym obiedzie
i spotkam się z tobą
kochanie
spotkam się z tobą w niebie

widziałem go
był taki słaby
opadał z sił
oddychał coraz ciężej
a jeszcze wczoraj
był taki silny...

widziałem go
był taki blady
przymykał lekko powieki
a jeszcze wczoraj
był taki ludzki...

widziałem go
był taki zimny
cały drżał
a jeszcze wczoraj
biło od niego ciepło...

widziałem go
uśmiechnął się
smutno, beznamiętnie
a jeszcze wczoraj
był tak przepełniony radością

opadł bezwładnie
została tylko rysa
w pamięci
i pomięta fotografia
którą uparcie ściskał
w dłoni
do końca