nie mam ta­len­tu i brak mi słów,
by wier­sz dla Ciebie na­pisać znów,
bo żad­ne słowa nie ujmą co czuję,
w pa­mięci więc ob­raz Twój ciągle maluję,
i cho­ciaż w ser­cu wciąż czuję żałobę
dziś tyl­ko Bo­gu dzięko­wać mogę,
że choć na krótką życia minutkę,
to dał mi na ziemi naj­lep­szą Matkę...

do chrzanu z takim baranem,
po którym spływa wszystko jak po kaczce,
kiedy babka obok niego płacze

choć daje popalić
to wciąga dla hecy
taki to cwany duet kobiecy

idź poeto, wierszokleto
ze swym słowem w smutny świat,
niech podporę znajdzie w tobie
utrudzony życiem brat

lu­bię zaglądać w twe wnętrze,
z które­go bi­je ośle­piający mnie blask,
ku­sisz wte­dy maśla­nym spojrzeniem
by zaj­rzeć głębiej w two­je zakamarki,
wie­dziesz mnie swoją drogą mleczną
do naj­wytraw­niej­szych rozkoszy,
by­wa też, że ob­darzasz mnie zim­nym sercem
i rzu­casz mięsem, ale stwier­dzam, że masz jaja
sko­ro ot­wierasz się dla mnie z tym wszystkim
codzien­nie z ra­na - lodówko kochana!

kolejny już raz wraz z pierwszym wiosny tchnieniem
myśl moja biegnie do Ciebie wspomnieniem,
bo tu na ziemi do życia budzi się przyroda,
a Twoja dusza uleciała stąd.... szkoda,
lecz mam nadzieję, że tam, na niebiańskiej łące
zakwitła pięknie choć jest w rozłące

dziś przyniosłam do mieszkania
chryzantemy zimny kwiat
by się ogrzał ciepłem serca
i pojutrze na Twym grobie
mej pamięci czynił znak

tęsknota przeszywa mnie na wskroś,
czy jest to w stanie zmienić coś?

na wylot przenika moje ciało,
jakby przezroczystym się stało,

a w sercu boli coś,
czy jest to w stanie zmienić ktoś?

Żal goryczy we mnie krzyczy,
ból rozpaczy ze mnie patrzy,
cud miłości we mnie gości.

Przy jednym stole znowu się spotkacie,
o starych, ziemskich czasach porozmawiacie.
Dotąd rozrzuceni po świecie,
w jednym miejscu i czasie się odnajdziecie.
Do wspólnej biesiady zasiądą najszczersze, bliskie sobie dusze.
I tylko ci, co zostali bez was na ziemskim padole, będą odczuwać katusze.

/16.08.2011r./

...i zaraz pójdę do Twego pokoju
obudzić Cię na kawę,
jakby wszystko było tylko złym snem,
ale to nie zły sen,
to zła rzeczywistość...

Na wpół oddycham,
na wpół zasypiam,
na wpół jestem,
uczę się żyć bez Ciebie.