Za twoim cieniem kroczy drugi. Za twoim sercem inne podąża wytrwale. Masz ogromne i nie do opisania szczęście, bo to ktoś mocno kochający cię. Ktoś kto poświęci się dla ciebie. Musisz uważać, bo taki człowiek jest wyjątkiem. I dlatego dbaj o niego.

Kolejne skoki po emocjach. Stałaś się obojętna. Raz stan euforii występował, a potem się zapadałaś. Tak cię przywarło do muru, aż tchu ci zbrakło. Szukałaś wyjścia. Byle równowaga się odnalazła. Bo to było takie pociągające. Wejść w centrum tej beznadziejności i dać się porwać.

Marzysz o ciepłym miejscu. Pożądasz choćby i namiastki raju, byle czuć się docenioną i bezpieczną. Zapamiętaj więc. Siła jest w Tobie. Jeśli czegoś pragniesz, zrób wszystko by to osiągnąć wbrew wszystkim. Bo nikt nie może wejść w buty twojego życia. To niemożliwe.

Miłość nie jest idealna. I nigdy nie będzie. Ładnie ona wygląda gdy się o niej pisze. Każde słowo jest ważone, żeby stworzyć najlepszy efekt. A tak naprawdę jest to przyzwyczajenie. Niemniej, uczy ona szacunku i wzajemności. To jest najważniejsze. A potem? Potem jest rutyna. Ten żar buzujący w sercu ostyga, chyba że ma się zdolności mogące go podtrzymać. Czasem jednak dusza dojrzewa i człowiek traktuje opowieści o oddanej miłości jako mit. Jest w tym racja. Zalew tej słodkości potrafi namieszać w głowie. I doprowadzić do mdłości. Wszystko zależy od okoliczności. No ale po przekroczeniu tej granicy w sposobie myślenia niezmożliwością jest odstąpienie od tego. Jeden będzie próbował dalej. Drugi uczucia zamknie na wieki szczelnie.

Najbogatsze serce skrywa najstraszniejsze tajemnice. Wtedy pokazuje się tą lepszą stronę. No bo tych ran od życzliwych słów i czynów zmienionych w nóż nie wypada. Bo wstyd. Właściwie to wstydzić powinni się ci, którzy bez skrupułów je ostrzyli. Żeby jebnąć jak najmocniej. No ale czego oczekiwać od prostaków, odważnych na pokaz?

Wiesz kim jestem? Zwykłym przypadkiem. Delikatnym strumieniem płynącym swoim czasem. Wielkie wodospady, czyli ego nadmuchane bez kontroli są mocarne, lecz szybko tracą orientację. Gubią się tacy potem, gdy nie potrafią już niczym się wykazać. Próżność ich zjada. A gdy braknie im pożywienia, jedzą innych. Pożerają serce, duszę i osobowość. Ranią. A ja niczego nie wymagam. Może poza ciepłym dotykiem który sprawi, iż nie pomylę drogi.

Jesteś sama, bo byłaś za dobra. Pokazałaś innym, że masz otwarte serce. Potem żałowałaś. Każdy brał co chciał, nie pytając czy chcesz coś w zamian, czy czegoś ci brakuje. Wykorzystali cię. Teraz cierpisz. Zamknęłaś się przed niechcianymi gośćmi. A mimo to serce płonie. Teraz pomyśl o tym, czy byłabyś gotów zaufać, gdyby przyszedł ktoś normalny, chcący dać tobie swoje ciepło na poprawę nastroju. Zastanów się dobrze. Bo wbrew pozorom, możesz znów stać się tą cudowną kobietą, uśmiechniętą i pełną nadziei. Ty decydujesz.

Czas nie leczy ran. Może wiara w to pomaga, lecz to nie działa. Tak naprawdę to wszystko zależy od ludzi i tego, kto jest obok. Tylko wsparcie i życzliwość pomogą przejść przez trudne chwile. Wielka siła tkwi też w zrozumieniu, gdy ból po utracie bliskiej osoby naznacza na całe życie, lub gdy serce się sypie na miliony kawałków, bo miłość była pisana na piasku. To sprawia, że traci się pewność. Najważniejsze jest wtedy znaleźć oparcie, żeby ślady po ciosach zrosły się w duszy.

Na nic nie licz. Żyj po prostu najlepiej jak potrafisz, nie oglądając się na innych. Trzymaj się z dala od kłamców, i tych najgorszych zwanych "przyjaciółmi". Bo niejeden czeka, żeby cię ugodzić. I to w momencie, gdy życie zacznie ci się walić.

Może wiatr w sercu nie miałby takiej swobody, gdybyś domknęła je Sobą.

Chciałbym z Tobą patrzeć w gwiazdy i oglądać potem w pełnym słońcu zdjęcia, natchnione życiem. Naszym wspólnym.

Panuje przekonanie, że miłość pali tylko raz. Że gorliwość uczuć ma jeden wyskok, a potem nastaje uspokojenie. Zapewne tak jest. Lecz jest też tak, że namiętność nie gaśnie tylko drzemie. Zranione serce się wycisza, bo doznało urazu. Nie ta droga i nie ten moment. To się może zmienić. Gdy trafi swój na swego. Gdy dusze zaczną tańczyć w rytm upojnej melodii. To jest możliwe. Wszystko jest.

Najczystsze piękno zobaczysz w oczach. I to pragnienie które utkwiło głęboko w duszy. Chęć bycia czyimś ciepłem i silnym wsparciem gdy ciemność beznadziei nadciąga. To ty zostałeś wybrany, żeby dać swoją wrażliwość na ratunek. Więc nie odwracaj się. Zostań.