Tomasz M.

Pragnęła, żeby jej marzenia miały odwagę odbić się, by mierzyć niekoniecznie wysoko, lecz bliżej serca, które nauczy czym jest radość chwili. To tak, jak gdyby delikatny dotyk gładził twarz, aby nieustannie zapewniać o przywiązaniu i odrzuceniu tym samym chęci krzywdy. Chciała. Pożądała. I odnalazła....

Wiesz co to za uczucie, gdy w sercu naraz odzywają się ogromne wzruszenia, dające siłę i nadzieję?

-Zadał jej pytanie

To musi być coś naprawdę wyjątkowego. I skromnego, bo takie emocje nie są formą przepychu. Jak miłość.

-Odpowiedziała

Tak, masz rację. Dlatego mogę pewnie patrzeć w twoje oczy, bo u ciebie to dostrzegam. Jesteś mi wszystkim, czego krzywdzić nie można, tylko otoczyć opieką należałoby. Więc wyrażasz sens wielkiego marzenia o spełnieniu, kiedy swobodnie mogę opadać, a ty mnie nie opuścisz i złapiesz.

-Zakończył. I poszli trzymając się za ręce. Gdzieś. Bez celu. Byle razem.

Z oparów, będących pozostałością dawnego bólu, wyłoniła się ona. Pilnowała porządku w jego sercu. Stała się strażniczką duszy. Pielęgnowała to, co znajdowało się w środku. Była to wielka odpowiedzialność. Lecz, skoro się kocha, nie ma wtedy znaczenia skala trudności. Wszystko to staje się przyjemnością, i chce się tego ,pożądając coraz mocniej i bardziej.