Chcemy czy nie
Serce czasem rozprowadza ludzi po naszym organizmie
Jak krew
Tak że ni przeszczep ni amputacja
Nas nie uleczą.

W końcu zrozumiałem, że kochanie siebie to nie egoizm, a fundament konieczny do budowania zdrowych relacji.

Ta zmiana percepcji
Z oczu na duszę
Gdy słońce zamienia się w księżyc

Nie mam aspiracji władcy
Nie zakładam korony
Lecz zsuwając koronkę
Panuję nad Twym oddechem.

Powykręcane suche gałęzie szarpią materiał i ranią mój tors do krwi. Nie wiem gdzie idę i po co. Nie pamiętam i chyba nie chcę. Kolosalne drzewa spowite mgłą górują nad idealnie prostą ścieżką wiodącą w otchłań nocy. Nie pamiętam kim jestem, wzdryga mną, a po grzbiecie spływa pot, gdy tylko próbuję zebrać myśli. Masywne korzenie splecione w chaotycznym tańcu wypełzają na ścieżkę chytrze utrudniając podróż. Potykam się. Upadek jest bolesny i dotkliwie rani moje dłonie, lepka ciecz spływa mi po palcach. [...]

Miała być sztuka
Najchętniej na smutno
Miała być rozpacz
A jest tylko pusto

Byłem wszędzie już chyba
Szczerze
Szukałem zaciekle
Pośród Cieni na ścianie
I Ogarów w piekle
Pośród euforii wieczora
I agonii poranka
W ciepłej chwili przy Tobie
W mroźnych samotnych tułaczkach
Nigdzie nie znalazłem sensu
Może w Twoich oczach
Przez chwilę
Lecz tak szybko zgubiłem…
Przez te długie rzęsy
Lub krótkie kłamstwa
Tyle.

Twoje biodra
Przy moich
Jak łódź podczas sztormu

Dbam o ogień w latarni
Nie w obawie
Przed nieuniknionym
rozbiciem o skały
lecz
z przekonaniem że
dotyk
i
zapach
to za mało.

Mogę wziąć Cię jak zechcę
Więc biorę…
W pakiecie:
I ciało
I serce
Lecz głównie w cudzysłów.

Podobno nie ma miłości
Lecz magia istnieje
Znalazłem ją
Gdzieś...
Między nagim uśmiechem
A
Głodnym spojrzeniem

I łapię się na tym, że znów Cię łapię w myślach
Chcę złapać jak króliczka
A powinienem dystans.