Przychodzisz do mnie.
Chcesz przemycić zielonookie oziminy, tymczasem przynosisz w garści kilka zziębniętych myśli,
na krysztale oczu
namalowany mrozem niepokój.
Daj zaciśnięte jak orzeszki dłonie,
czułości im trzeba i ciepła.
Zmiękczyć środek by znów stał się smaczny
do zacałowania.
Blady,
jak niemowlak kwilisz a ja tak bardzo
chciałabym krzyczeć
byś za karę zniewolił głodne me usta.

Milczymy.
Tak ciężko bowiem złapać nam oddech.

Sylwia Pryga

płomień świec
zaprosił do tańca
jak lekko śnięte ćmy
nadzy
poruszaliśmy się w teatrze cieni
brakowało tylko widowni

w takt zasłyszanej melodii
grzeszyliśmy

póki świt
nie połamał smyczka

Sylwia Pryga

ulepiłam cię
z brylancikow i kryształków
z ukruszonym skrzydłem przysiadłeś
cicho obok saskiej porcelany
zamartwiam się tylko
ostatnio słońca brakiem
wiem jak bardzo dla mnie
lubisz zmieniać się w tęczę

Sylwia Pryga

głuche przemoczone przystanki
tylko wiatr ulice zamiata
gdzieniegdzie dusza bezpańska
z adresem "w sercu niczyim"

chodź wędrowcze zapraszam
puste miejsce wciąż czeka
siądźmy przy wspólnej kolędzie
wiem żeś przybył z daleka

niebawem narodzi się ten
co dalsza drogę nam wskaże
podzielmy się wspólnie opłatkiem
niech Słowo stanie się Ciałem
.
.
Sylwia Pryga

Moi Mili, zdrowia i spokoju na ten przedświąteczny, świąteczny i poświąteczny czas 🌲🌲🌲

przestrojona świątecznym Last Christmas
jak dziecko upaćkana lukrem i czekoladą
siedzę w kącie
u sąsiada głośno pachnąco jasno
tu dawno przygasło

na stole talerz mniej
karp mamrocze przedśmiertny monolog
ja ściszam kolędę
by nie zbudzić śpiącego w opłatku Jezuska
nie wystraszyć i tak już gubiących pióra Aniołów

wielkimi kocimi oczyma
patrzysz na mnie
śledząc spadające jak płatki śniegu tu i ówdzie piernikowe okruszki
zapewne pacnąłby(ś) łapą albo polizał szorstko
gdybym tylko na chwilę rozchyliła
peniuar

koty bywają łase na pieszczoty
też byłam

Sylwia Pryga

znów mieni się białą czystą kartką
nagą bezbronną
poddającą się dłoni jak smukłe biodra
zapisz dotknij swoim ostrym piórem
albo czule poliż

powąchaj - zaciagasz się zbyt lubieżnie -
sparciała skóra wciąż pachnie ci wódką
i trawą
wypalcowanymi kartkami wracasz
ślinisz się [...]

gorzka czekolada
na rozbudzenie zmysłów

popołudniowa rozkosz
krucha beza

malinowa słodycz
na chłodny wieczór
do herbaty

smakowałeś
wszystkimi kolorami nieba...

Sylwia Pryga

piernikowe serca zrobię
nie przestając śnić o tobie
uformuję ich krągłości
pożądane w tej słodkości
tu cynamon ciut wanilii
wszędzie mąka włosy w bieli
w słodkim lukrze język moczę
a zmysłami grzesznie zbaczam
grzanym winem zwilżam usta
toć świątecznej czas rozpusty

Sylwia Pryga

spod śnieżnej pościeli
bosa i naga wymyka się
drżąc kwili
jak dziecko zbyt wcześnie
wybudzone ze snu
przeciera smutne oczy
na ten brudny świat

Sylwia Pryga

jak pył w trąconej szklanej kuli
unosisz się z lekka
tkwiąc w półśnie
zziębnięte skrzydła rozchylasz
łapiesz dech ja łapię trop
na śniegu urywa się krwawy ślad

wiosennieje

Sylwia Pryga

chociaż bawisz się ze mną
w kotka i myszkę
ulegam pokusie i ciągle wracam
kołyszesz biodra
cieplejszym wiatrem
głosem topisz płatki śniegu

nieraz koczuję
by tylko na chwilę
zobaczyć ten uśmiech
pomiędzy dwoma dołeczkami
w których mógłby zakochać się
cały świat

tym łatwiej wpada się w nie
samotnej kobiecie

Sylwia Pryga

lubię chaos
ale tylko we dwoje
bosy
chodzisz mi po głowie
mieszasz w zmysłach
w filiżance kawy
nim się spostrzegę
a tu świt...

Sylwia Pryga