"Chcesz się wypłakać zrób to w deszczu. Nikt nie zauważy."

najczystsze

oplatają nagie ramiona
  - niczym włosy
ziemia od ich szeptu drży

jak
pocałunki kochanka
docierają do wnętrza
krusząc skorupę soczystego
owocu

Sylwia Pryga

wyśniłam cię
chowałeś się uciekając pomiędzy
pniami starych dębów
wtulałeś dłonie w miękkość mchu
w zagłębieniach przemycając
moje szeptania
gubione gdzieś na półpiętrach lasu
nocne motyle podrywając ze snu

nie wiedziałam już
czy ja w tobie czy ty we mnie

jak tak można
jak długo...

Sylwia Pryga

noce są ciepłe
pełne obecności twoich rąk
puszyste

często obrażone
i przebiegle jak kot
wyciągają podstępnie moje słabości
wyjąc tęsknotą do tarczy księżyca
jak stepowy lis

Sylwia Pryga

"Ojczyznę kocha się nie dlatego, że wielka, ale dlatego że własna"

lubię wracać tam gdzie
wyrobionym zmęczonymi dłońmi chlebem
wita się każdy dzień
gdzie uśmiech dziecka skleja
rozkruszone serce

dokąd czekasz na mnie
z tym skradzionym ukradkiem
czy grzesznym

bo tam pachnie miłością

jeszcze tylko z(g)asnąć
jeszcze tylko się obudzić

Sylwia Pryga

gdy odchodzi człowiek
pozostaje niedopity łyk marzeń
gorzkie jak migdały chwile
i niewysłane listy opieczętowane słodkim dobranoc

wszystko wokół uczy się od nowa -
codzienna droga i jej pamięć stóp
kromka chleba wetknięta w dłoń
przez roztargnienie zostawiona rękawiczka

stary piec i odciśnięte w nim zgarbione plecy
z narzuconym bezładnie swetrem w którego my wtuleni jak kociaki łaszące się o miskę mleka

codziennie przykrywam pledem chłodne myśli
czarne jak kawa

czekam aż
pęknie ściana deszczu i zmyje bolące miejsca
wiatr zdmuchnie skrzypiace liście
przywoła pierwszy śnieg

Sylwia Pryga

był śmiech
  - nokturnem mnie wołasz
niebo pobladło słońce przygasło
  - oczy twoje
płomień świecy topi
chowane pod piersią łzy
tulę kocyk
  - pachnie jeszcze smółką

dlaczego...
  - "Bóg tak chciał" *

słodkie sny Aniołku śnij
śpij syneczku spokojnie śpij

jak niemalże ja

S.P.
*cyt. z filmu "Bogowie"

15 październik dzień dziecka utraconego

choć w jej oczach odbija się tamten maleńki świat
zastygła w pozie zgarbionej brzozy
sny pokaleczone o rozbite serce
i ciszę
co spływa chłodem po policzku kolejną już wiosnę
przez palce przewraca
paciorki łez
codziennie w nich pęka smutek i śmiech

coraz ciszej nuci kołysanki
wplatając we włosy błękit i biel

Sylwia Pryga

spróbowałam kiedyś miłości
jej cierpki smak
wykrzywił moje usta
(suche popękały od niemego wołania)

dziś
posmakowałam ponownie

grymas powrócił

Sylwia Pryga

Inspiracja wierszem H. Poświatowskiej
"Jestem Julią", napisana jakiś czas temu...
Dzisiaj mija 53 rocznica śmierci tej znakomitej poetki...

byłam
złotym piaskiem
delikatnie
pieszczącym
stopy

byłam
srebrną bryzą
drżąc
bijącą się
o usta

jestem
rudym liściem
potykam się
o twój parapet

Sylwia Pryga

chciałby
znowu przytulić tę zmokłą kurę z pierwszej randki
wystukiwać sonaty palcami w kawiarniany stolik
gdy ona robi się na bóstwo u fryzjera

tęskni
za ciągle zajętą łazienką
zapachem pukli dopiero co natartych czarnuszką
nawet za wszędzie walającymi się spinkami
gumkami i wsuwkami

- pozbieraj to - krzyczał - bo zabijesz mojego psa

nie ma i psa
wieczorami głaszcze jej perukę

Sylwia Pryga