Odzwyczajanie się od drugiego człowieka przypomina chorobę. Pierwsze dni przypominają początkowe osłabienie organizmu. Pojawiają się pojedyncze myśli, rzadkie kichnięcia i chwile przebłysku, w których mamy świadomość, że ta druga osoba nie jest już dla nas. W tym okresie wydaje nam się, że czeka nas zaledwie delikatne przeziębienie, że wciąż będziemy w stanie normalnie funkcjonować, że jedyną oznaką naszego złego samopoczucia, które zaledwie delikatnie nam dokucza, będzie zaczerwieniony nos i lekko szkliste oczy [...]

Wypowiedziane na głos brzmi nagle tak dziwnie, rzeczywiście... Daje chwilę na wydech, uspokojenie wzroku, opanowanie trzęsących się dłoni - nim dotrze do nas, że nie wytrzymaliśmy już dłużej oszukujących samych siebie i ostatkiem sił wydusiliśmy z siebie słowa przepełnione emocjami. Źrenice nagle stają się pionowe, gdy tych kilka sylab zawisa w powietrzu, pustka, która dała nam ową chwilę na wytchnienie, momentalnie się zapełnia. Okazuje się, że samego siebie nie da się jednak okłamywać, że emocji nie da się [...]

Nie traktuj tego jako listu. To raczej spis na kartce rzeczy ulubionych, przekazany w Twoje ręce jako wieczny dowód mojego istnienia. Nie musisz już nigdy do niego wracać, możesz spalić go w kominku, sprawiając, że pochłoną go płomienie...
Najdroższy, to nawet nie jest dla Ciebie. To chyba bardziej dla mnie samej, by wiedziała, że nie jestem z kamienia, że czuję, że myślę, że moje emocje nie są wyuczonymi odruchami, lecz cechami nabytymi na wskutek przeżyć i własnego postrzegania świata.
To moja lista, przeznaczona dla [...]

Wiesz, że nie lubię zwykłej herbaty. Nie słodzę, nie dodaję cytryny, piję, gdy muszę.
Nigdy do śniadania.
Wyjątek robię dla tej owocowej, które aromat zawsze zmiesza się z powietrzem w moim pokoju, unosząc się nad podłogą. Bardziej ją wącham, niż piję, wiesz?
Uwielbiam stawiać kubek przed klawiaturą, odjeżdżając do tyłu fotelem. Kładę wtedy ręce na blacie, opierając na nich brodę i zamykam oczy. Oddycham, uśmiechając się delikatnie pod nosem.
Moja herbata swoim zapachem zabiera mnie w inny świat, gdzie [...]

Jakie to głupie. Jakie wciąż pełne wiary i nadziei…
Że może dziś, że może teraz, że może właśnie…
Że może coś się zmieni.
Ukrywasz uczucia pod maską obojętności, pisząc sobie na twarzy czarnym markerem NIEZALEŻY MI JUŻ DŁUŻEJ… Krzyczysz to całemu światu, mówisz przypadkowo napotkanym ludziom…
Jednak najgłośniej wmawiasz to samemu sobie.

A potem, na dźwięk wiadomość SMS, podskakujesz na krześle, gwałtownie chwytasz telefon i patrzysz na ekran z tą nieodzowną nadzieją, że to może od niego, że [...]

Chcielibyśmy być trwali jak morza. Chcielibyśmy być nieustępliwi jak góry. Chcielibyśmy być potężni jak wiatry.
A my przypominamy bardziej balony.
Gdzie zawieja, tam polecimy. Gdy trafimy na coś ostrego, silniejszego – pękniemy. Nie przetrwamy dłużej niż chwili, jednak… Jak piękną możemy tą chwilę uczynić! Jak wspaniałą! Pełną kolorów, zabawy, gonitwy i śmiechu!
Nie jesteśmy jak morza – monotonni i burzliwi.
Nie jesteśmy jak góry – twardzi i statyczni.
Nie jesteśmy jak wiatry – niszczący i [...]