Sienki

urodź się raz jeszcze
jeśli nie pamiętasz życia
bo żyjesz gdzieś
bez celu i sensu życia
a cel ulotny jest
i zmienia się, jak Twój oddech
w otchłani niepełności
niesmaczny staje się zwiastun końca
niedokończonych dni zapełnione strony napełniają się Twoją pustką
nie znajdziesz sensu na zewnątrz
bo masz go w środku
idea to niematerialne istnienie, tchnienie jednego mózgu i ciała
które wychodzi z środka na zewnątrz
nigdy na odwrót!

mniejszy i większy sens życia
jest w każdym z nas
ciesz się z tego, że jest wokół głośno
ciesz się, że masz życie, nawet, gdy jest złe
pielęgnuj je, by mogłoby być lepsze

pamiętaj, kiedyś będzie cicho,
i nie będzie mogło być już lepiej

umieram bardziej niż kiedykolwiek wcześniej
niewidzialne łzy jutra pustoszą mózg
ale pozwalają łapać kilogramy sekund
i pieścić się z nimi, po ente niebiosa!
szczęście, które posiadam
trawi powolnie moje przyszłe zwłoki

choć akceptuję stan rzeczy,
nie wzniosę toastu

Pożegnaj świat, który znasz
Ocal siebie, albo giń
w małostkach i zwyczajnościach
tak po prostu
z dziś, do dziś
w pustych łzach,
bo się na to godzisz

Powitaj świat swojej wieczności
gramów czasu, który przecież już ważysz
szczęściem z wnętrza na zewnątrz
i poproś siebie, by walczyć
o więcej, by czuć
I patrz na mysli swoje,
swojsze niż myślisz

Ocal siebie albo zgiń,
przecież znaliśmy się tylko tu, teraz.