Pożółkła mi kartka życia
Piszę jak kura pazurem
Na marginesie para czerwonych uwag
Na dole dwójka na szynach zaraz się wykolei

Zawsze wolałem doświadczać
Niż się uczyć
A to przecież najlepsza lekcja

Raz nawet użyłem równania Pitagolasa
To tyle ze szkoły...

No wiem, przesadzam jak zwykle
Tak trudno wszystko zmieścić na tej małej, pożółkłej kartce

Teraz jestem szczęśliwy
Więc piszę mniej
I tak nieracjonalnie
- o miłości

Zima mojego życia przeminęła
Teraz trwa już wiosna
Choć za oknem jeszcze
Gdzieniegdzie zbrylony śnieg

Co przyjdzie po wiośnie?
Któż to wie, może kolejna wiosna
Można być zakochanym całe życie?
Zima przecież też może trwać wiecznie...

Stukot wyrwał mnie ze snu
Pędziło życie
Ja, na stacji bez rozpiski
Na zniszczonej ławce
- to pospieszny

Mijając peron
Wzbił do lotu gazetę z nagłówkiem:
"Zmiana Rozkładu Jazdy"
Nadjechał kolejny, ja nie mogłem uwierzyć
- osobowy

Na tej stacji miało nic nie stawać
Nie miał nikt wysiadać ani wsiadać

Życie zaprosiło mnie do środka
Ruszało z wolna, jakby wiedziało.
Dołączyłem do pewnej Pani
W wagonie było mnóstwo miejsca
A my usiedliśmy razem

Miała dwa bilety.

Poczęłaś we mnie nowe życie
Ono jeszcze dojrzewa
Budzi się ze snu
A to zawsze jest szokiem

Mara powoli mija
A świadomość, że nie była zbyt piękna
Upaja spokojem i nadzieją

Jest jeszcze lęk
Widmo fałszywego snu
I niedowierzanie, że można być szczęśliwym
W rzeczywistości, której się tak obawiano

Mam dla Ciebie klatkę na klucz
Drzwiczki zatrzasnąłem
Byś nigdy tam nie wpadła
Ptaszyno

Klucz wrzuciłem w głąb myśli
Z nadzieją, że się zgubi
A Ciebie puściłem wolno
Wróciłaś

Wciąż dręczą mnie demony
Na szczęście nie widzisz
Że nie mogę za Tobą frunąć
To przed nimi Cię chronię

Od patrzenia rosną mi skrzydła
Dla Ciebie mogę być tym szczurem lądowym
Znieść jarzmo szczęścia
Co noc wyczekiwać czy wylądujesz

Może kiedyś znajdziesz klucz do moich okowów
W głębi moich myśli
Tam gdzie leży ich już setka
Wyzwolisz we mnie latającego szczura

Przyszła do mnie z nowiną
A ja spodziewałem się jak wyrocznia
Która właśnie zapomniała

Nie było zdziwienia
Nie było strachu
Było ciepło i był spokój
A myśl ta wędrowała po przedziwnych zakątkach duszy
Wędruje do dziś

Staram się tę myśl oswoić
Nie płoszyć jej
Nie więzić
Chcę ją dosiąść i zobaczyć, dokąd może mnie zabrać
Lecz ta tylko mnie zrzuca
I zamiast do gwiazd ponieść
W las ucieka
Bujam więc w obłokach bez niej

I wydaje mi się...
Tak mi się tylko wydaje
Że ten Świat nie ma końca
Ani Piekła

W tunelu pojawiło się światło
Nadzieja to-
czy sen piękny?

Z początku bałem się parowozu
Choć pod nogami nie czułem szyn
Później myślałem, że to robaczek świętojański
Za którym wciąż gonię
Okazało się, że to nic
Biegnę za bladym płomykiem
Samolubną fatamorganą
Biegnę i nie zbliżam się celu

Powiedz
Przechodniu, co w ciemność zawracasz
Ile tam zła? Powiedz, a ile dobra?
Czy tam dalej tunel w sklepieniu mniej zgniata
A iskra to już płonąca pochodnia?

Powiedz
Przechodniu, co w ciemność powracasz
Skąd [...]

Staram się przetrwać
Po drodze tyle drzew
Dlaczego kuszą?

Gdybyś napisała jedno czułe słowo
Zabrała z tych mrocznych odmętów
Potrząsnęła moją głową
Objęła ją ramionami zakrętów

Czy jedyne co nas różni
To że ja chcę umrzeć z Tobą
A Ty żyć ze mną?

Poczekam
Tak jak drzewa poczekają
One będą tu za sto lat
Im wszystko jedno

Chciałbym się usunąć z tego świata
Lecz mam Ciebie
-jedyne co do mnie tutaj pasuje

Nie ma aniołów tej nocy
Milczą
Nie otulają nawet snem
Choćby zimnym i drżącym
Byleby na chwilę zapomnieć
Nie myśleć

Patrzą skądś tam
Znieczulone
Dlaczego mnie opuściły?

To nieludzkie
Nieanielskie
Przecież poczułbym anioła na sobie

Kusisz nadzieją, jak jabłkiem
Miałaś go nie zrywać
Teraz, w puszczy myśli, karmię się sam
Otumaniony grzechem pierworodnym

Ty, jedyna winna tego zamieszania
Zniknęłaś, a jabłko straciło swą moc
Jak więc wyjść z raju bez nadziei?
To jak wejść wprost do czeluści piekieł

Błąkam się po łąkach nieszczęść
Wypatruję kwitnącego kwiatu
Jest jeden, zdeptany Twoją stopą
Modlę się do niego, pytam o drogę za Tobą

Cisza.

Kwiaty nie mówią, zapomniałem o takim głupstwie
Kwiaty tylko uśmiechają się lub smucą
Gdybym był jednym, wolałbym, byś mnie zerwała
Jak jabłko, następnym razem zjedzmy je wspólnie

Była to dziwna kłótnia
Właściwie, to z początku nie wiedzieli, że to kłótnia
Była to kłótnia milczenia
On chciał jej coś powiedzieć
Lecz nie potrafił
Ona udawała, że wszystko w porządku
Dopiero później chciała usłyszeć
Ale wolała nie pytać

Czuł się obcy
Może jak kochanek u czyjejś żony [...]

Chciałbym nie znać nikogo
Nie musieć słuchać
Nie musieć pytać

Chciałbym mieć werandę
I psa

Plus nieskończony zachód słońca

Chciałbym być kastratem
I żeby świat upadł [...]

Naiwność dawno zaszyła się w mej duszy
Lecz tej nocy nie wierzę już w nic
Myślałem, że wiem, czego się boję

Gdybym miał skrzydła
Przeleciałbym wpław tę przepaść do Ciebie
Żaden ze mnie anioł
Nawet ptak

Twoje słowa gaszą wszelki ból
Teraz milczysz [...]

Nie opadły jeszcze dębowe liście
Stróżują dzielnie
Jak najodważniejsi rycerze w i tak przegranej już bitwie
Czekają na śmierć
Niepamięć
Jak bardzo trzeba być wolnym
By dokonywać takich pięknych
Bezsensownych czynów?

Zapomniałem dziś o sobie
Jak drzewo z głową w chmurach [...]

Na weekend byłem w raju
Było jak na ulotce
Świat się zatrzymał
A raczej nie było świata
Byłem ja
I moje żebro, oderwane dopiero od serca
To serce teraz cierpi
Jest odsłonięte
Chce wyskoczyć
Rzucić się w pogoń
[...]