Na którym końcu świata mam cię szukać
Czy dziś, czy jutro
A może wczoraj
Za rok, za tysiąc lat
Może już dawno cię znalazłem
I byliśmy szczęśliwymi dzikusami

Chciałbym teraz, już, zaraz
Ale możesz przyjść nad ranem
Przeczekam tę wieczność
Jakoś

Nie wiem jak z tobą
Ale bez ciebie nie potrafię
Więc wysysam cię z palca
I prawie jest przepięknie

Żebym chociaż lubił zwiedzać
Wolę nocą się błąkać
Pisać wiersze

I czekać.

Rozebrałaś mnie na części
Składając się do kupy
Zostało mi ich kilka
Tysięcy
Złożyłem więc drugiego się

Próbuję dojść do siebie
Po pionowej, gładkiej ścianie
Tam na górze coś jakby świeci
Czy warto iść w stronę ognia?
[...]

Budzisz mnie kolejny raz
Ile jeszcze razy zasnę tej nocy
By Cię zobaczyć?

Prągnę pozostać w tej wieczności
Niż co rusz zdawać sobie sprawę
Że to smutna nieprawda

Serce, Twą iluzją rozlane
Wyobraża sobie bóg wie co
Przemiłe ciepło...

Głowa powoli zapomina
Może lepiej zapomnieć?
Wrócić do świata bez Ciebie...

Spadającej Gwieździe...

Próbuję się nie zakochać
Przecież to same tęsknoty
Myśli pogubione w niezbadanych przestrzeniach duszy
Zakochać, to jak zginąć
Wejść w inny wymiar, bez czasu czy przestrzeni
Zgubić drogę powrotną do naszego świata

I pozostaje modlić się
By zakochać się we dwoje
Ginąć niesamotnie w tych przedziwnych kniejach
I już nie wracać
Bo po co wracać do szarego świata?

Próbuję się nie zakochać
Samotnie
Z takiej miłości nie wraca się cało

Wy wiersze
Pazerne na słowa
Ból i samotność
Tak miło się was pisze
To jakby dusza łzę roniła

Niekiedy łudzę się
Że chciałbym, by słów zabrakło
Lecz mieć o czym pisać
To czasem mieć po co żyć

A mieć po co żyć
To dobra przerwa

Zatrułem się niesłowem
Niebyciem
Nieczasem Twoim

Nie bierze mnie na mdłości
Coś tylko ulatuje spod klatki
Przecież mogłaś zamknąć mnie na klucz
Nic bym nie powiedział
Nie Tobie

Potrzebuję spokoju
A przecież sam muszę go sobie dać
To chore

Gdybyś tylko była ptakiem
A ja kotem
Bardziej sprytnym
I krwiożerczym

Gdybym tylko był.

Spadającej Gwieździe...

Myśli zamknięte w szafie
na każdą przyjdzie pora
tak właściwie, to mam dziś zimę
ale tak pod koniec lata?

Dręczy mnie głód pisania
a nie burczy przecież w brzuchu
na co mam smaka
nie wiem

Chyba na jesień po zimie [...]

Przecież nie możesz być aż tak daleko
Gdzieś na wyciągnięcie myśli
Może ciebie też zostawił nawet pies
Może masz psa

W wyobraźni opowiadasz
Że masz
Że leży obok ogniska
Pod nogą

Mówisz też [...]

Nie chce mi się żyć
Czy to już kolejny etap lenistwa?
Mięta tak miło smakuje
Ale to chyba za mało...

Gdybym mógł latać
Spadać bez zobowiązań
na chmurze zamki budować
Życie i tak byłoby nudne

W Śmierci nadzieja
To ona zdejmie okowy
Zabierze w piękniejszy świat
Gdzie nawet bezsens stanie się sensem

Lub przynajmniej niczym.

Czy to życie
gaśnie tak z wolna
niezauważalnie jak świeca?
czy tylko moje marzenia więdną
i szarzeją

Przecież świecę można zdmuchnąć
nawet samemu, to takie proste
ale kto nie lubi tego śmiesznego ognika...

A może po to żyjemy [...]

Twoje słowa koją
ale to przez ich brak
doznaję tych wszystkich ran

Twoja uwaga
- rozkosz dla duszy
myślałem, że można bez tego żyć

Gdybym mógł poczuć
Twój zapach i myśli
byłbym w raju [...]