Zabieram Ci księżyc tej nocy
usypiam twe oczy

Najciszej jak mogę szepczę
śpiewem westchnień

Wysypie gwiazd parę co świecą
zostawię pod powiekami

Wszystkie będą przy tobie
już żadna nie spadnie

I wyśnij wszechświat cały
wspomnieniami z miejsc które znasz

Najpiękniejszy sen o kwiecim raju
o którym zapomnisz nazajutrz

gwiazda za gwiazdą
przemierzam
palcem po niebie
linię wzdłuż konstelacji

liczę
czekając aż spadną
leniwie
zechcąc pobawić się ze mną

czytać [...]

czekałem na ciebie cały poranek, czekając w niepewności jedząc samotnie śniadanie,
gdy słońce świeciło najjaśniej na niebie
a świat pokolorowany niczym Boską kredką,
tak zadbale,
czekałem dalej
i gdy już południe a coraz bliżej zmierzchu,
gdy melodia bardziej śmielej szuka partnerów do tańca
a czas potrafi zastygać,
mimo nawet podrygującej nieświadomie nogi w rytm jazzowych melodii
nie przestałem czekać.

I gdy nastał wieczór a ktoś moimi zmęczonymi oczami
odpalił projektor
przez zamglone spojrzenie dostrzec mogłem jedynie ulotne piękno,
zrozumiałem że czekanie jest tęsknotą wieczną
i gdy jeszcze możesz na coś czekać,
trwa to mimo czasu co umyka sercu,
stale musi pękać zwierciadło duszy
co raz śmiało szepnąć,
myśli zbłądzone odszukać i przywieść
by po raz kolejny móc na coś czekać.

nikt nie zna mnie tak dobrze
jak pianino w matczynym domu

zapoznając się ze sobą
każdym dotknięciem klawiszy
wyuczony wsłuchiwania dogłębnie
głosu swojej duszy
doceniając ciszę i spokój
towarzyszącą już zawsze
samotność
[...]

W kieszonce spodni noszę portret nieba
by pamiętać zawsze,
tętniący życiem świat nad chmurami.

Z obłoków unoszących się do świecącego jutra
łagodną dłonią wyżłobiony sufit
rozciągnięty w wiecznym tańcu pejzaż.

Ku wzniesieniu dokąd oczy jeszcze mogą sięgnąć nie gasnący płomień,
żar co dumnie
poprowadzi drogą [...]

Ja w podróży nie zasnę
widząc księżyc nad tym miastem
słońce zajdzie, minę jeszcze
parę takich miast

Czas się dłużyć będzie
światła jaśniejące
z każdą chwilą bardziej
w przemijającym blasku dnia
ze spokojem patrzę w dal
dokąd zmierza cichy wiatr

C. D. N.

Na skraju dnia
jak i poranku
coraz chłodniej
i w uszy i w ręce
mam czapkę ze sobą
rękawiczek nie chcę
Ja wolę i tak dłonie splecione
mieć w twoich
uściskać ze szczęścia

uciekam myślami do miejsc które mogę rozpoznać z zamkniętymi oczami

nos prowadzi mnie za rękę
tutejsza woń
nigdzie indziej jej nie znajdziesz

aromatyczny zapach
nutka suchych pożegnań z ciepłymi powrotami

łatwo się przyzwyczaić na moment
a zgubić dla nich głowę zakrawa o rutynę

nie zabawie zbyt długo
w tych miejscach
musiałbym spędzić nie jedno życie

Pomasuj moje serce
dłonie mam zbyt chłodne
by je rozgrzać

Za oknem mróz
wiatr przenika jeszcze pustkę
wewnątrz
ze mną zostań

Nie czuje ciała
odczuwam
błogość doznań

Moja twarz
otulona
w objęciach anioła

Skradzioną duszę dotykiem
dla siebie zachowaj

Rozmasuj serce
nim przestanie bić
dla nas dwojga

Nie całuje jej by ją rozebrać, ani żeby jej coś powiedzieć, moje zamknięte oczy mówią jej wszystko, każdy dotyk jest jak zapisana słowami kartka.

Całuje ją by dochowała tajemnicy to moje postscriptum, wysyłam do niej listy ciszą, a ona odbiera je oddechem.

Zainspirowane cytatem :)