nie potrafię znieść
w miejscu w którym mnie stawiasz
gdy dochodzi do przeprowadzania
zostawia się po sobie bałagan

próbować mogę coś wnieść
ale to niczego nie naprawia
choćby starać się za nas
usuwasz wspomnienia
z miejsca zamieszkania

pozwól marzeniom się wznosić
delikatnym wiatrem w chmury
jak balonik w pewnych dłoniach
wypełnione są nadzieją
nie niespełnione nie odlecą w siną dal

bać się możesz zawieruchy
nie dotrwania postanowień
gdy je wicher zechce strącić
na ich miejsce przyjdą nowe

miło usłyszeć twój głos w słuchawce
jeszcze milej być wysłuchanym
odległość skrócona ciepłymi słowami
noc jest porankiem
żegnanie wygnaniem

nie chcę z tobą rozmawiać
za często
częściej spotykać się spojrzeniem
pamiętaj że
jeśli gdzieś zobaczę piękno
chce się nim podzielić
bo jesteś tego częścią
jeden twój uśmiech
rozciąga mój czas

Zabieram Ci księżyc tej nocy
usypiam twe oczy

Najciszej jak mogę szepczę
śpiewem westchnień

Wysypie gwiazd parę co świecą
zostawię pod powiekami

Wszystkie będą przy tobie
już żadna nie spadnie

I wyśnij wszechświat cały
wspomnieniami z miejsc które znasz

Najpiękniejszy sen o kwiecim raju
o którym zapomnisz nazajutrz

gwiazda za gwiazdą
przemierzam
palcem po niebie
linię wzdłuż konstelacji

liczę
czekając aż spadną
leniwie
zechcąc pobawić się ze mną

czytać [...]

czekałem na ciebie cały poranek, czekając w niepewności jedząc samotnie śniadanie,
gdy słońce świeciło najjaśniej na niebie
a świat pokolorowany niczym Boską kredką,
tak zadbale,
czekałem dalej
i gdy już południe a coraz bliżej zmierzchu,
gdy melodia bardziej śmielej szuka partnerów do tańca
a czas potrafi zastygać,
mimo nawet podrygującej nieświadomie nogi w rytm jazzowych melodii
nie przestałem czekać.

I gdy nastał wieczór a ktoś moimi zmęczonymi oczami
odpalił projektor
przez zamglone spojrzenie dostrzec mogłem jedynie ulotne piękno,
zrozumiałem że czekanie jest tęsknotą wieczną
i gdy jeszcze możesz na coś czekać,
trwa to mimo czasu co umyka sercu,
stale musi pękać zwierciadło duszy
co raz śmiało szepnąć,
myśli zbłądzone odszukać i przywieść
by po raz kolejny móc na coś czekać.

nikt nie zna mnie tak dobrze
jak pianino w matczynym domu

zapoznając się ze sobą
każdym dotknięciem klawiszy
wyuczony wsłuchiwania dogłębnie
głosu swojej duszy
doceniając ciszę i spokój
towarzyszącą już zawsze
samotność
[...]

W kieszonce spodni noszę portret nieba
by pamiętać zawsze,
tętniący życiem świat nad chmurami.

Z obłoków unoszących się do świecącego jutra
łagodną dłonią wyżłobiony sufit
rozciągnięty w wiecznym tańcu pejzaż.

Ku wzniesieniu dokąd oczy jeszcze mogą sięgnąć nie gasnący płomień,
żar co dumnie
poprowadzi drogą [...]

Ja w podróży nie zasnę
widząc księżyc nad tym miastem
słońce zajdzie, minę jeszcze
parę takich miast

Czas się dłużyć będzie
światła jaśniejące
z każdą chwilą bardziej
w przemijającym blasku dnia
ze spokojem patrzę w dal
dokąd zmierza cichy wiatr

C. D. N.

Na skraju dnia
jak i poranku
coraz chłodniej
i w uszy i w ręce
mam czapkę ze sobą
rękawiczek nie chcę
Ja wolę i tak dłonie splecione
mieć w twoich
uściskać ze szczęścia