Co czujesz gdy wzniecasz w sobie iskrę nienawiści?
Co znaczy dla ciebie zabić?

Kim jesteś by odbierać co Bóg dał?
Nikt cię do niczego nie zmuszał.

Co powiesz im gdy spotkamy się wszyscy?

Tak wielu tylko ramionami wzrusza.

Ze schowanych dłoni w kieszeni znak krzyża oznajmisz?

Nie spojrzysz w oczy ze wstydu, strach spali cię żywcem.

Tak silna bywa pokusa...

W imię czego ofiara?

Oddana jak pogański rytuał.

Bóg wybacza.
My rzadko.
Taka ludzka natura.

wilgotne oczy widzą więcej
taka ich natura
podległe emocjom
stale
chcą się wyrwać
daremna ich rozpacz
odziane szkarłatem
oczęta
nie zawsze smutek zdobią
wzruszenie i zapach tęsknoty
im znany
diamentowym odcieniem połyskują
bezbarwnie
przezroczyste na ogół
czyste
niewinne
dlatego tak przyciągają zgorszenie
to nie ich wina
dobro przyciąga przeciwieństwo
ty nadstaw drugi policzek
do góry dłonie twoje
może nie zaczną strzelać

[...]
- A jeśli nas znajdą?
- Kłammy, kłammy oboje, że nas tu nie ma, bo co mogą nam zrobić..
Gdy jedno wierzy w drugie, bardziej niż w prawdę z źrenic wyjętą.
A na nieboskłonie każdy znak przypomina nam o sobie, jak deszcz o nadejściu tęczy.
[...]

im dłuższy rozkład jazdy życia
tym więcej przystanków
cię czeka
- podobno - tak mówią

bilet do szczęścia
nikt go nie zarezerwuje
tak łatwo traci wartość i ważność
gdy nikt go nie szanuje

pomyśl o tym znów poraz kolejny
jak będziesz zerkać gniewem
przez okna podczas gdy pędzi
a zza szyby świat mignie
schowa się słońce za drzewami
obwieszczając lęk

twoja w tym wola dokąd się udasz
i tak nie unikniesz przystanku śmierci

przyglądam się słowom twoim
jak w wodę
która drży pod dotykiem palców
zagmatwane odbicie
niemalże lustrzane
pierwsze wrażenie
ale załamuje się
próbuje zatrzymać
i staję w miejscu
przyglądam się dalej
wpatrując w myśli
spokój przegonił zamęt
niesłychane
jak łatwo przeniknąć atrament

Insp. Adnachiel

a gdyby tak zamknąć oczy
wyostrzone zmysły poczuć
nie słyszeć nie wąhać
tylko zrozumieć
jaką stworzyłaś harmonie
o matulo Naturo
jak na ironię losu
mało cię pamiętam
dźwięk twojego głosu obecności
wszak nas zalewa
my tylko gośćmi [...]

wyzbyć się uczuć - gdy serce przestaje
już teraz
- czuć i bić -
krzycz - gdy brak ci sił - by żyć
nie czuć chcesz nic - wolność od zła i dobra
nić - która niegdyś łączyła w szwach całość
w strzępach została złożona
- zgaszona ostatnia pochodnia -

pustka w źrenicach
w duszy grana pogrzebowa melodia [...]