to już piąty tydzień
jak nie śpię

z zamkniętymi oczyma
za zamkniętym na dwa razy zamkiem
się kładę

z zamkniętym niebem
i załamanym światłem

nie zdążyłem uciec przed dojrzałością
którą się stałem

nie pisać z dużej litery. gapić się w sufit, myśląc na co mam ochotę, kiedy prostota podłogi odpręża zmęczony kręgosłup od świata biura, biurka i innych okoliczności. lubię nie odpowiadać na osobiste pytania, przekładając je na niekończące się później i czekać aż melisa ostygnie do momentu, w którym nie parzy mnie w palec - kiedy badam - czy mogę już dodać miodu. i lubię kasować zdania, których właśnie nie napisałem, bo znaczą dla mnie coś więcej, niż zrozumienie. łapać za cycka i rozmawiać długo w kuchni o Twoim dniu. Jak spędzasz z powiek dzisiejszy dzień. wtedy bardzo lubię patrzeć się pruderyjnie w oczy. siedzieć przy oknie i jeszcze bardziej ustępować tych miejsc, dla których warto pozostać sobą. i oczywiście odłożyć [...]

wszystkie dotychczasowe noce
okazały się białe
białe źrenice
i biały atrament

i krew stała się dzisiaj biała
i zastygł w bieli cały ogień
a jasność zwyczajnie
przestała

i nie umiem dziś zasnąć
pośród białej pościeli
.

przez cały ten czas
rozlewałem tylko palety barw
strzępiąc rozwścieczone końce
kolejnego pędzla w zaciśniętej dłoni

położę się więc znowu na płótnie
w miejscu rozleję

i zastygnę tak mocno
by żaden z moich dni
nie pomylił już nigdy życia
z nocą

zacznę może od tego
że do niczego nie doszło
między nami

że znowu zostawiłem
ale nie szalik
i nie wiem już co dokładnie
wróciło dzisiaj do domu

nie wiem też
w którym miejscu
zbłądziłem palcami
przy twoim nadgarstku

i które słowo
wydawało się wtedy za bardzo

czemu pamiętam
jak wzbijałem ciemne, wznoszone grubą folią latawce
które wyniosły mnie z domu

piszę to, żebyś mogła mi wybaczyć
tę ciszę, której nie przerwałem
kiedy kończyłaś trzymać przy uchu
naszą słuchawkę

spaliłbym wszystko co mam
żeby mieć znowu zimno w domu