przyniosłeś świat
w tęczowych kroplach
deszczu,
tańczą radośnie
na brzegu
twojego kapelusza,
spadają,
spływają
po twojej twarzy
-może to łzy-
osusz je,
lato po prostu
wzięło sobie
długi urlop...

wchodzi nocą do moich snów
nieproszony,
wkrada się do nich jak złodziej,
zamaskowany,
przerysowuje mi mózg
na czworo,
zapadam się w otchłań
głęboką,
czepiam się krawędzi snu
kurczowo,
Freddy gniecie mi palce
buciorem,
krzyk zalega w krtani
ołowiem,
wyskakuję z czeluści nocy
z impetem,
słońce na horyzoncie biegnie
z odsieczą,
Freddy nie zdążył ściąć mi głowy
maczetą...

niebieski poniedziałek,
smutniejszy od łez,
przychodzi raz w roku
i wtedy wszystko jest be...

w kapturze na głowie,
z pociemniałą twarzą,
dźwiga worek smutku,
siejąc nim po drodze...

każdemu spotkanemu,
czy ktoś chce,czy nie,
niebieski poniedziałek
łzy daje w prezencie...

druga czternaście w nocy,
z nieba księżyc chichocze,
co z tego,że zamykam oczy,
i tak sen nie ma ochoty
na noc przy moim boku,
splątane myśli się kłębią,
niesforne,wymykają się spod kontroli,
wysuwają swe ostre pazurki
i drapią...a to boli...
a gdyby tak te myśli zakopać
i nie zaglądać do nich więcej,
na pewno sen by przyszedł
i pozostał na dłużej ze mną...