Myślę czasem, że mam ich dość. Mam dość przyjaciół, rodziców, znajomych. Mam dość ich rad i wskazówek, które udzielają bez wysłuchania moich problemów. Myślę o tym, jak ciężko z nimi wytrzymać, a po chwili uświadamiam sobie, że życie bez nich było by jeszcze cięższe niż jest teraz, kiedy są obok. Bez nich było by cholernie nudno...

Bo nie wstydem jest mieć własne poglądy, inaczej patrzyć na świat. Wstydem jest nie przyznawać się do niego ze strachu przed opinią innych ludzi.

Mówią mi: "Jak pożyjesz zrozumiesz, dorośniesz, zdobędziesz potrzebne doświadczenie?" A co jeśli doświadczenie nie jest mi potrzebne? Co jeśli jest ono rzeczą, która najbardziej ogranicza człowieka? Pal sześć doświadczenie i zdrowy rozsądek. Ja chcę latać!