W domu nie była od lat
Ojca zmęczone dłonie ,wciąż piszą listy do niej
Matka wstaje parzy kawę i ogląda stare zdjęcia ,tylko łzy płyną po jej policzkach
Ich córka odeszła w świat ,także nie wróci
Ten dom bez niej ich przytłacza
W nim są wspomnienia o niej wciąż żywe
Płacz i smutek pokrywają szare ściany
Ktoś nagle zapukał w drzwi ,to ich córka po dwudziestu czterech latach stoi w progu .

Kubek zimnej herbaty
Deszczu krople
Przeszywa mnie chłód
Mam natłok myśli
Chciałabym pisać jak dawniej
Czuć to co kiedyś
Nieść światu uśmiech
To już nie ja ,często czuję,że mnie nie ma

Pamiętam to dobrze
Bolało mnie wszystko
Była zima
Padały deszcze ,lekko przymarźnięta  ziemia
W sercu trucizna
Był styczeń przyszła burza
Nie czułem się sobą wcale
Nie potrafię żyć z kobietami
Wszystko co miałem każdej dać to niespełnione obietnice
Z perspektywy czasu do żadnej nic nie czułem
Kłopoty z rodziną ,matka znać mnie nie chcę
Próbowałem kiedyś z jakąś stworzyć dom
Ale ona nie była ze mną szczęśliwa
Dzisiaj nie pamiętam jej imienia
Wnet wyszło słońce
I spotkałem ciebie
Nie przeszłaś koło mnie obojętnie
Ty jedna potrafiłaś rzucić wszystko i być w tym nie oczekując nic w zamian
Powiedziałaś ,że jesteś dla mnie ,jesteś ze mną
Minęło kilka lat ,jest ciepłe lato
Czuje ciebie wokół mnie
I choć widzę nieraz ,że płaczesz to wspólnie naprawiamy błędy
Z tobą spadam w dół i z tobą osiągam
I wiem ,że co kolwiek się wydarzy ty pójdziesz za mną

Patrze przez okno
Przechodnie mokną
Siadam do kartki
Ciemność przysłania wszystko
Ból zbija każde piękno
Następna godzina mija
Nie czuje się wcale sobą
Nie mam potrzeby do życia
Nie potrafię juz nic zdziałać
Każdy oddech przybliża mnie do końca
Od śmierci centymetry
Wnet dzwoni telefon
Słyszę twój głos
Wraca energia
Zabijam ból
Chyba przebija się radość
Przestaję padać
Śmierć przyjdzie wkrótce narazie mnie zostawia
Już wiem ,że mam dla kogo rano wstawać
Czas się nie dłuży
Ty leczysz mnie ja leczę cebie
Nie wiesz , że zabiłeś cała śmierć mi

Minęło tyle lat
Nie patrzysz juz tak na mnie
Jesteś zimna
Próbuje cie znaleźć
Te oczy tak tępe
Miałobyć inaczej
Gwiazdy bledną - jesteś ze mną
Ale czy dla mnie ?
Gubię twój krok ,chciałem iść z tobą
Budzę się w nocy ,spisz obok
Czuję ciebe
Zastanawiam się czy myślisz o mnie
O kim snisz ?
Boję się wiem ,że Cię tracę
Niepokój mnie niszczy
Coś zniszczyło nas
Czy ktoś inny się w twoje serce wkradł ?
Spisz obok myślisz o nim ?
Pamiętaj chce tylko twojego szczęścia
Byleby  chłód odszedł a z nim nie pewność
Nie męcz  się , nie musisz
Nie dałem ci nic  oprócz szczerego uczucia
Teraz to ciebie miłość wola

Obudzmy się obok siebie ra­no,
Spójrzmy w nasze pla­ny abyśmy nig­dy nie stra­cili wiary w siebie,
Nie ważne czy noc ciem­na ,czy pus­ty­nia sucha jak mo­je ser­ce bez ciebie. Ja zaw­sze będę przy to­bie ,bo mówiłem prze­cież ,że gdy życie nas zbudzi o świ­cie będziemy ra­zem. Wszys­cy na nas pat­rzą ,nikt nie trak­tu­je po­ważnie .Nadłaś sens wszys­tkiemu co zginęło ze zmar­no­wany tle­nem. Ser­ce biło po­woli .Dziś przy to­bie z każdym od­dechem sta­je się lep­szym człowiekiem.Jed­no jest pew­ne nie jes­teśmy w niebie ,chodzi­my po ziemi ,masz być moją ko­bietą nie chwi­lowym uniesieniem. Życie nie raz prze­sypu­je nas jak ta­ni piach ,lecz gdy będziesz upa­dac ,ja będę biegł na­wet niszcząc przez­nacze­nie ,by cię pod­nieść
Na­wet gdy­bym sam miał nig­dy już tu nie wrócić
To tyl­ko kil­ka fun­da­mentów mo­jego ser­ca pa­miętaj o tym gdy znów będziesz ode mnie uciekać.

Możesz przecież przyjść do mnie i porozmawiać
Przytulic się ,nie odrzuce cię
Obiecałem ci przecież ,że będę za ciebie odpowiedzialny
Ale teraz skończ nas skańczać
Usiądź i odpocznij możesz też płakać
Byle byś spokojnie spała
Bo gdybyś zasnęła nienawidząc mnie nie wybaczyłbym sobie ,bo przecież tak mnie kochałaś

Nie chcę już tęsknić
Byłeś ,zakochałeś się i odszedłeś
Już nawet nie pytam gdzie jesteś
Mój dzień to tylko setka rytuałów
Z tobą było inaczej

Znów pa­da deszcz,
Niepot­ra­fię te­go znieść,
Widzę każdą z łez,
Oczy smut­ne wyglądają jak monety.
Czuję ,że bez ciebie nie ma mnie,
Te­raz zbieram wspom­nienia do rąk.
Niena­widzę Świata wokół.
Os­tatni raz życie tra­ci smak,a ja uczę się żyć każdym ko­lej­nym dniem.
Po­win­naś ze mną przejść przez to,być te­go częścią.
Po­kolo­ruj ten szkic zwa­ny życiem i po­wiedz mi czy jes­tem w twoim sercu,
Kar­miony nadzieje­mi ,wca­le wolę nie jeść.
Tyl­ko ty i ja na zaw­sze już.

Odszedłeś tak łatwo.nadal myślę ,że to tylko chwilowe.
Bo nie można w jednej chwili stracić jedynego szczęścia,
i tak masz rację wciąż tęsknie ,a Świat bez nas boli jeszcze bardziej.
Byłeś tak krótko a żyło się tak dobrze.
Został mi sentyment po tobie.Mam to wrażenie,że stoisz w moich drzwiach,bo tej miłości tak łatwo nie odrzucimy,pomimo ,że nawzajem się ranimy,nie potrafię zapomnieć twojej twarzy,i nadal jesteś dla mnie ważny, I chyba wiem,że już nas nie będzie to nadal chyba na ciebie czekam.

Starszy Pan
Siedział pewnego wieczoru na morzu środka starszy Pan .Siedział tak patrząc w dal..Za sobą życia szmat może w oddali swój los widział??Morze tegoż wieczoru spokojne jak jego serce .Złożył,dłonie ,łzy miał w oczach. Spojrzał w księżyc szept usłyszał I latarnia morska drogę rozjaśniła,,,i ta cisza...I chociaż nadal nie wiem o czym myślał wiem, ze ten wieczór dał mu więcej niż całe życie