I setki kilometrów od chwil spędzonych wspólnie.
Zniknęły ,jak je znaleźć. ?
I wszystko jest takie trudne.
Pogmatwane aspiracje, niewyblakła pamięć.
I nadal ciągnie mnie do tych miejsc.
Wciąż przesiąkniętych śmiechem , rozkapryszonych radością.
Dni na pięć , na sześć.
Tak pachnących wolnością.
I uśmiech gdzieś się skrył.
W kącikach ust , w muśnięciu warg.
Nie miał przecież bywać, mial być.
Bez pretensji i bez skarg.
Teoretyczna przyjaźń trwa .
W zakrętach czasu , mieszance myśli .
I cicha , na ustach modlitwa :
Przyśnij się znów , przyśnij.

Czasem tak myślę, że gdyby nie internet,
nie wiedziała bym nawet, że sąsiad za ściany
się ożenił, ma trójkę dzieci i punciak mu w końcu wysiadł. Przyjaciele, z którymi dzieli mnie mniejsza czy większa odległość nie przyjadą, nie wyślą listu, nie zadzwonią. Dodadzą mi na TABLICY uroczy WPIS, klikną LUBIĘ TO, bądź wyślą również fascynujący dwukropek z gwiazdką.

Facebook, Gadu - Gadu i inne tego typu cuda dziś mają większą rangę niż błogosławione. Taka oto smutna rzeczywistość XXI wieku.