Jest ktoś o kim myślę w samotne popołudnia
Dusznymi nocami o chłodnym spojrzeniu
I w chwilach smutku o czyimś uśmiechu

Uporczywy zapach niechcianej prawdy
Niepokoi w powietrzu deszczowego dnia
Gdy melancholia zatrzymuje oddech
A w brzuchu czuję czarne motyle

Kruszy się zapora blokująca myśli
Pragnące wpłynąć wartkim potokiem
W surowe granice świadomości
Roztapiając je swoim bezwstydnym ciepłem

Żywa dusza w martwym wzroku
Szukająca celu w otępieniu
Stopniowo pustoszona
Przez bicie wyjałowionego serca

W przepełnionym wszelkimi odgłosami mieszkaniu rozległ się cichy pomruk. Oczekujący na porę obiadową kot naprężył się, przeciągnął i ziewnął potężnie, po czym kontynuował wylegiwanie się w czerwonej kociej budce z miękką poduszką w środku.
- Jak myślisz, dlaczego ludziom tak wielką radość sprawia rzucanie w siebie białym puchem? Przecież to wcale nie jest przyjemne! – usłyszał.
- Bianka… - westchnął cicho – Zeszłabyś już z parapetu. Zima i śnieg zawsze były, są i będą, więc nie widzę w tym nic ekscytującego – ziewnął po raz kolejny.
- Nie widzisz? Przypatrz się dobrze. Przecież oni zjeżdżają w drewnianych pojazdach, śmiejąc się. Kładą się na śniegu, budują z niego różne rzeczy, których w całym swoim życiu nie widzieliśmy! Czy to nie jest [...]

Nie musi być tajemnicą
Co dla nas niezrozumiałe
Zwłaszcza
Gdy zbyt daleko szukamy odpowiedzi

Jesteśmy... i nas nie ma
Co cielesne - nietrwałe
Przeminie
Czy znasz definicję niebytu?

Czym jest odwaga, by zniknąć
Odwaga wobec konieczności
Kiedy
Brak nam odwagi do miłości?
(z czasem stajemy się coraz mniej ludźmi)

Przemijanie rzeczą prostą
Prawda rzeczą okrutną
Lecz człowieczeństwo
(najcenniejsze i najtrwalsze)
Czyni nas czymś więcej niż prochem
(człowiek nie jest prochem
ale czy łatwo być człowiekiem?)

Dotyk jest wyrokiem śmierci
Miłość ratownikiem serc
Dusza strażnikiem pamięci