kochany
czy nie pora uwierzyć w
przeznaczenie?
bo wierność nas już nie połączy
na wieki
pytam
na wieki
razem
czy osobno

może uwierzmy
a może ja uwierzę za dwoje

pani brzoza tańczy z wiatrem
który rozrzuca jej włosy
koloru
zieleń
złoto
brąz
pani brzoza ma piękne smukłe ciało
skóra tak cienka i delikatna
jasna niczym hrabiny

wiatr swoimi sprawnymi palcami
dotyka jej ciała
zacnego
a ona gnie się i wije przed nim

kokietuje brzoza wiatr

zapomnę
nigdy już nie zmyję dwóch kubków
po kawie ciemnej
jak twój szorstki zarost
poduszka nie przesiąknie twym
słodkim zapachem
nie zjemy jajecznicy z jednego talerza
tak nieidealnie
nie zamieciesz podłogi na ganku
nie skosisz tętniącego życiem ogrodu
twoich ust nie poczuje moja rozpalona
skóra
tęskniąca za twoim dotykiem

i nie zapomnę
nigdy nie zapomnę

jeszcze przed snem skropię nadgarstek
twoim zapachem
i zasnę
by jutro znów móc to zrobić

lubię wiersze
białe
jak śnieg
jak mleko
bez rymu, bez dokładności
jeśli mówisz o uczuciach-
to wiersz
a moje uczucia wcale się nie chcą rymować
nierymowana jest miłość do ciebie
ani zachwyt wschodem też się nie rymuje
ni żal po stracie
też nie łzy

więc jak mogę pisać rymowane wiersze?

Aurel, malutka
zamknij swe oczka
i śpij
słyszysz jak pada?
nie płacz już moja Aurel
nie płacz
ja płaczę

ślicznie wyglądasz Aurelio-mówią
ale ona nie wie jak wygląda

nie wie jaki ma niebo kolor
czerwień nie jest czerwienią
pszczoła to słowo
Aurel...

i zamknęła swe blade oczy, mała Aurelia
z wiarą jaką posiada tylko dziecko
że może jutro
zobaczy jak wygląda
niebo
nim do niego trafi

Byłeś moim ostatnim oddechem
usta zbliżone do ust twoich
piły gorące tchnienie
moje smukłe palce dotykały
twoich policzków
gładziłam twój szorstki zarost
i chciało mi się
żyć
uśmiechnij się-mówiłam
i uśmiechałeś się
tak nieszczerze
niepewnie
lecz kochałam ten uśmiech
nieszczery
niepewny
przeplatany bólem

i dzięki tobie
oddycham nadal

jestem ptakiem
którego wiatr niesie w swych silnych
ramionach
białym gołębiem
miłością
smutkiem
szybuję nad wsią
w ciemnych burzowych chmurach
wydam się piękna
przepiękna
choć w ustach zaklęte mam słowo
smutek

gołąb pocztowy zawisły nad tobą
telegram mam w mych ustach zaklętych
miłość napisane
miłością pisane
słowa smutku

moje włosy wciąż
pachną wiatrem
olsztyńskim
usta moje szepczą
tak
chcę ciebie
tylko
potrzebuje twych oczu-
złota płynnego
aby patrzeć przez nie
na nie patrzeć
tylko
ciebie mi potrzeba
tylko ciebie.

miodowego koloru oczy
a rzęsy
długie nade wszystko i ciemne
chmury burzowe nad jego głową
wypełnione moim oddechem który
skroplił się i spłynął spod
długich rzęs
nade wszystko

kochasz mnie

Czuję się różą
jerychońską
Gorący wiatr miota moim wyschniętym ciałem
po gorącej pustyni uczuć
i zamykam się w sobie
a gdy kropla, choć jedna
upadnie na stęsknione miłości usta
odżyję.