Dopiero wtedy, człeku, gdy nauczysz się myśleć, wyjdziesz na spotkanie ze śmiercią.

Gdy się oczyścisz ze swojej "nieskazitelności", przestaniesz zwracać uwagę na brud innych.

Skunks zapachnie jak róża, gdy przestaniesz go nazywać śmierdzielem.

Dzień istnieje tylko tam, gdzie noc wciąż się czuje gościem.

Są oczy zasnute mgłą iluzji i są oczy trzeźwe jak wrota piekła.

Człowiek nie przynależy ani do nieba, ani do piekła; jest rozpięty gdzieś między niebem a ziemią.

Żyje się nie przez sam fakt narodzin, lecz dzięki czemuś znacznie większemu-zdolności przeżywania, ciągłemu ruchowi z zewnątrz do wewnątrz i vice versa.