Co noc wracała do domu sama, choć z jakimś facetem pod rękę. Zanim rano otwierała oczy wmawiała sobie: "To ten, którego pokocham". Potem obracała się w stronę śpiącego mężczyzny, rzucała krótkie spojrzenie i mówiła: "To ty się już będziesz zbierał, prawda?"

Gdybym miała jeden strzał wykorzystałabym go na ciebie by patrzeć jak powoli uchodzi z ciebie życie. Potem umarłabym z rozpaczy.
Tak właśnie spełniłabym się i w nienawiści i w miłości.

Wyzbyłam się wszelkich uczuć, bo wmówiono mi, że tak będzie łatwiej, że uniknę cierpienia i zawodów miłosnych.
Udało się: nie cierpię z miłości.
Cierpię z jej braku.