Przez małą lukę w lodowej skorupie
przedarła się do serca odrobina zieleni
lecz nie nazwałbym jej wcale
barwą zwiastującą choć trochę nadziei

bowiem już bez wiary a mimochodem
od dawna mierzę się co ranka
ze swym wewnętrznym chłodem
lecz daremna i nierówna to walka

i taki na codzień oziębły
pogrążam się w własnej szarości
albowiem zostałem zrodzony
z dwóch odmiennych sobie wartości

Kolejny ranek
obieramy stały kurs
łeb niemal eksploduje
od mnogiej liczby
nowatorskich idei
i tylko jeden cel
odmienić nasz los
lecz nawet nas
wytrwałych poszukiwaczy
mitycznego szczęścia
każdego dnia
sięga ręka zwątpienia
zastanawiamy się
nad sensem
naszego istnienia
potrzebujemy chwili
wytchnienia
i gdy znajdziemy
odrobinę chłodnego cienia
skrywamy się
przed słonymi łzami
płynącymi z
bezchmurnego nieba