Boże,
jakże to piękne.
Ja wyruszam by docenić, a góry są stałe, słońce zachwycające .
A ja? Ja ciągle się zmieniam, nie przyzwyczajam.
Doceniam gdy porównam. A góry znają wszystko i wszystkich.
Słońce oświetla nasze charaktery a cień gór je gasi. Słońce popędza, i każe korzystać z życia.
Góry zaś uspokajają, pozwalają myśleć.
I to wszystko w jednym łączy się krajobrazie.
A to daje obraz idealnego człowieka, żyjącego w zgodzie z naturą.
Tylko trzeba odnaleźć oddzielający horyzont .

jak myślisz,
ile czasu minie zanim podzielimy każdy nasz oddech?
a oczy będą zamknięte i będą wiedziały, że są obok właściwej osoby ?

dlaczego musimy budować drabinę z nieszczęśliwych chwil, by dotrzeć do szczęścia ?

ta wiadomość, jak postrzał w codzienność,
a jeszcze pamiętam Twoją promienność,
Twój uśmiech i troskliwość wrodzoną,
i Twoją osobe zawsze upamiętnioną,
zawsze o mnie pamiętałęś,
i prawdziwie nas kochałeś,
dziękuje Ci za to,

za pachnące Tobą wspomnienia,
i realizowane dzięki Tobie marzenia.
17.06.2011 [*]
kocham Cię dziadku .

kiedy już zrobiłeś jakiś krok do przodu, wiedz, że nie możesz już wrócić, bo ten do tyłu bedzie gorszym od poprzedniego .

Duch mój przed Tobą klęka,
ciało jeszcze się lęka.
Hołd Ci składam i się poddaje,
całe me życie, dusze i serce oddaje .

pomyśl
kiedy Twoje życie jest łatwe i ciągle masz z górki, czy nie wkopujesz się coraz głębiej w dno ? wiec, nie narzekaj, bo czasem trzeba iść pod górkę aby w nim nie zostać.

mały krzyk, twarz pobiela
anonimowego głosiciela ryk,
serce rozdziela,
emocje obstrzela,
kamienne twarze przyłożą broń

...i nic .

najlepszym dniem mojego życia był dzień, kiedy pierwszy raz nauczyłam się kłamać prosto w oczy .