Nasz świat to wielkie więzienie,
Otoczone lodowym pierścieniem,
Od góry zamknięte sklepieniem ...
Nikt żywy stąd nie ucieknie.

Wystawił swą główkę z pudełka do mamy
i smutno zamiauczał ...
"Dziś się żegnamy".

Od dawna biedaczek
Był dość schorowany,
lecz i tak zgon jego
był niespodziewany.

Dziś smutno tak bardzo
na sercu od rana,
że Cucka starszego
tu z nami już nie ma.

Już nie płacz Joasiu
i ja i też mama,
bo Cucuś na pewno
dziś poszedł do nieba.

Pierwsza i druga w jednym
w stuleciu się odbyły a teraz trzecia
już w teraźniejszość mocno się wryła.

Parszywą igłą i w ludzkości żyły
ohydną truciznę wpuściła ...
Straszne czy już były, ktoś bardzo chce,
aby znów się powtórzyły ...
Jak wtedy, gdy na grypę szczepionki
prawie czterdzieści milionów zabiły ...
[...]

Nigdy więcej piekła! ...
strachu straszliwego,
stanu nieczłowieka
wogniu cierpiącego.

Demon chytrze czeka
pod postacią cieczy
aby dom człowieka
zmienić w nie człowieczy.

Połknij mnie a ulgę [...]

Cursed Are The Lambs of God ...
born of sin, vicious, twisted and mistaken. Sitting on Wings of the Absolute I fly through the depths of primal conciousness ... pure and free, learned the truth long before being awaken. I'm in a place after any kind of experience that by one man could ever be taken, so close to the other side, almost after final one and before ... Prepare award-door, waiting to be opened when the battle is finally won. Lambs of god are lost ... none of them I can trust ... trapped in the wrong bus of greed and lust they're drowning in the sea of pride and lies. Cursed now forever die, covered with chordes of flies, no enter to the other side, never they wanted to fly.

Cudowny zapach palonych liści w powietrzu znów czuję,
gadający kot nie dawno mi się przyśnił, zasługuję
na słodkie ukojenie teraz ...
Wspomnienie dzieciństwa, beztroskości, Smerfów i Gargamela ... Klakiera ...
A to co straszne było jak stara, brzydka fotografia niech spłonie
a wiatr rozwieje hen nic nie znaczący popiół ...
Chcę znów przytulić się do Niej
i poczuć, że dom mam w końcu a w nim szczęście i spokój.

Sępie pióra z roztrzepotanych skrzydeł
na ziemię opadły na klęski kształt
gdy go za szyję ujął nagle Czarny Smok... Niespodziewany szok duszę jego zmroził i w serce złe szponem swym prawdy ugodził i z ciemnochmurnej wysokości spadł ten podły ptako-gad wprost spod tych ciemnych chmur we własnych kupkę piór ...
A Wielki Czarny Smok, Władca Krainy MROK, spalił swym Ogniem Gniewu roztrzaskane na strzępy resztki ścierwa jego nędznego w marny proch.
I wszystkie inne sępy uciekły hen od niego daleko stąd

Mordowane biedne wydry
i krwawy zombie-obóz koncentracyjny ... Piekło w moich snach jest gorsze
niż twoj największy strach i
nijak się ma do rzeczywistości (?) ...
Ale do przyszlosci ...

Módl się aby to nie byla prawda,
bo tego nawet nie da się nazwać,
ale ja nazwię to jak ten wiersz ... identycznie ... a tytuł jego brzmi ...
*Potwory Chore Psychicznie*

Wplatany w straszną sieć zla,
którą sam dlońmi swymi chciwymi utkałeś ...
Taka była wola twa,
lecz Jego jest inna wobec ciebie, zupelnie inna niż ty chciałeś ...

Dotarłeś sam przed wrota piekła,
na końcu stoisz drogi tej zgubnej
i bez możliwości powrotu
a za nimi czeka cię wieczna męka ...
Kara za sprzedanie swej duszy za kupę do niczego teraz już nie potrzebnych ci banknotów.

Kiedyś jak ja bym tu trafił
to pewnie bym się załamał ...
Gdy rzekłbym, że dziś cos mnie trapi
to bym Cię kochanie okłamał.

Dziś jestem szczęśliwy, że jestem
i Ciebie mam też mój Ty skarbie,
i łóżko dostałem dzis wreszcie
i o to gdzie spać się nie martwię.

I oczy już dziś mi się kleją
i ręce w poduszkę zatapiam
i wrzeszcie zasypiam z nadzieją,
że nic mnie nazajutrz nie strapi.

Chcę mieć teraz nowe wszystko
przeszłość to pogorzelisko.
Z tego dna tak bardzo nisko
zrobię jeszcze wyżej wyskok ...

Niż ostatnio razem kiedy
spadłem w przepaść strasznej biedy,
teraz wiem ...
Wskoczyłem tylko w gada dom na powrót wtedy.

Stwórca wtem mnie stamtąd pstryknął,
szybko szydło z wora wyszło ...
Gad mi chce odebrać wszystko,
ale nie wiem jak jest nisko.

Teraz mnie wspinaczka czeka,
wiem że będzie ciężka,
ale wiem, że tam na górze w końcu
stanę wiedząc, że wygrałem.

Zaginął po nim ślad
i gdzieś daleko błądzi ...
Tam zimny, ciemny świat,
gdzie śnieg i wicher rządzi.

Tęskniłem długo tak,
że przyjdziesz tu,
z nadzieją i morzem w oczach łez,
co często tak się leją ...

Znalazłem w końcu Cię [...]

Choć znów jestem bezdomny
to nareszcie przytomny
w twoje serce kieruje
moja wdzięczność dozgonna.

Za to że jesteś ze mną
wciąż i kochasz na pewno
moja śliczna królewno
mąż Twój powie Ci jedno ...

To co czasem się zdaje
najpiękniejszym być rajem
to przebiegły diabełek
co aniołka udaje.

Badźmy zawsze prawdziwi
i od zła wszego wolni
nigdy pyszni ni chciwi
i już nigdy bezdomni.