Wyrwany z rąk diabła,
ocalony tak nagle ...
Bóg wsadził mnie w łódź swą
i dmuchnął w jej żagle.

To trauma zbyt wielka,
za cenę dziś wszelką
opuścić chcę miasto,
już skończyć to piekło!

Ta kartka z numerem
znaczyła tak wiele ...
On pomògł mi tak jak
by był przyjacielem.

Wołałem o pomoc
w tym strachu i trwodze
I bałem się strasznie,
że nikt nie pomoże.

Lecz On mnie wysłuchał ...
Nie umrzesz dziś jeszcze ...
Uśmiechniesz sie jutro,
lecz w innym juz mieście.

WSADŹ GŁOWĘ W PIACH ...
I TAK NIE WIDZISZ, NIE SŁYSZYSZ
CZYM JEST TEN ŚWIAT,
TWE ŻYCIE SIĘ TU NIE LICZY.
MROK STWORZYŁ MNIE
BYM MÓGŁ DO NIEGO CIĘ WYSŁAĆ ...
W DZIURĘ NA DNIE,
KTÓRA PROWADZI DO PIEKŁA.

ZAUFAJ MI,
BĘDZIE CI DOBRZE ... [...]

Twój nowy wieczny dom ...
ziemią mokrą przysypany,
stęchły, marny i drewniany
a w środku ty ...

Kości tylko z cię zostały,
resztę larwy pozjadały
a moje łzy ... (?)

Dawno z oczu już zniknęły,
zapomniały i wyschnęły ... [...]

Powiał jesienny wiatr,
znów drzewa zaszumiały,
opadły martwe liście ...
Wtem stanął przed nim kat,
wyraz twarzy oniemiały,
koszmar straszny się ziścił ...

Dźgał w niego raz po raz,
krwi rządzą opętany,
tak całkiem bezlitośnie ...
i nagle zatrzymał się czas,
wskazówki zegara stanęły,
nóż targał mięso i kości ...

TURN THE RIDE TO THE MYSTIC TIME,
DEEP IN YOUR EYES
FLOW THE GRATEFUL RIVERS.
FOOL THE BLIND ... IT'S AN EASY DIME ...
HE'S GONNA SAY GOODBYE
TO HIS WORTHLESS LIFE.

I'M DEMISE OF IGNOMINIOUS KIND,
I AM THE EYE SEEING LIGHT THAT NEVER DIES
AND I'M THE RISE OF THE REALLY NEW TIMES
FOR YOU - SO WISE
AND THERE IS ME IN YOUR EYES.

I'M NOTHING, I'M NO ONE ...
THAT WAS WHAT YOU WANTED ME TO KNOW.
I DESERVE FOR ALL WRONG ...
FOR YOU I WAS WORSE EVEN THAN WORM.

SO GOODBYE, SO SO LONG ...
I AM NOT YOUR SERVANT ANYMORE.
I DONT CARE, I DON'T KNOW ...
I'M JUST GLAD THAT YOU'RE FINALLY GONE.

EVERYTHING FOR SOMEONE ...
THIS IS ALL THAT NOW I WAN'T TO KNOW.
I DESERVE FOR LOVE AND HOME,
NOT FOR HELL AND SUFFERING NO MORE.

Największą zagadką to jest ...
kto i w jaki sposób
''przykrył'' nas tak wielkim kloszem (?)

Ile o tym wie
na tym świecie osób (?) ...
O odpowiedź na to pytanie
na razie Cię nie proszę ...

Dziś proszę Ciebie o siłę
i wiarę w siebie i bliskich, [...]

Tak nagła niespodzianka
stała się tak ważną zmianą, z dnia na dzień ...
Czy dopiero teraz tak naprawdę przebudziłem się
z tego stale niebezpiecznego koszmaru?

Kwintesencją twego niepowtarzalnego czaru
okazał być się ostatecznie dany mi wstrząs
i to co straszną tragedią z początku się wydawało
teraz zbawieniem mego życia się okazało ...

Twoja Wszechmogąca Dłoń, która mnie chroni
wyrzuciła mnie na sprawdzian
w otchłań brudnego szkarłatu głębokiej toni
bym zmienił jej kolor w barwę nieskazitelnie czystej krwi ...

I z oczu mych opadła kurtyna niejasności
i duszę mą puściły łańcuchy naiwności
i wiem, że wciąż się staram i za to też dostaję
nagrody twe od rana aż do gdy noc nastaje ...

I czuję, że też nastał kres głupot mej młodości
i w lustrze się kształtuje dojrzałość mej męskości
a w głowie mej pulsuje rozkwit pęków mądrości
a w sercu wdzięczność dla Twej Cudownej Opatrzności.

Gęsta biała mgła spowiła ciemny las,
jestem sam tu, wokół mnie nie ma nikogo ...
wkrótce już nastanie strasznej nocy czas,
wchodzę w głąb by oddać duszę Śmierci Bogom.

Słyszę szepty ich, które wołają mnie
na tą ostateczną duszy mej przemianę,
wiem że jutro zacznę życie w innym śnie ...
i że nowym kimś się zbudzę tuż nad ranem.

Początkowy zły niesamowity strach
szybko zmienia się w sedno szczytu euforii,
kiedyś czułem ją w mych najpiękniejszych snach,
tam gdzie serce me niczego się nie boi.

Staję śmiało przed obliczem Śmierci Bogów,
którzy są na krańcu mego przeznaczenia,
tu na samym końcu drogi bez powrotu
wnet nastaje wieczny kres mego cierpienia.

Pierwszy raz otwieram nowe oczy me ...
żadna cząstka mego ciała mnie nie boli
i niczego się nie boi serce me ...
każda nowa rana szybko się zagoi.

I po co wymyślać potwory z horroru,
złowrogich obcych i inne paskudztwa (?) ,
gdy przecież najgorsze zło i ohyda
na świecie tym to przypadłość jest ludzka ...

To człowiek jak obcy drugiemu człekowi
szczęście potrafi i życie odebrać,
kłopotów wszelakich z zazdrości narobić,
z chciwości nóż w serce, za szmal, od tak wepchać ...

Szanują swe dzieci wszelakie zwierzęta
i swoje swojego nie skrzywdzi, nie zdradzi
a we mnie wciąż wrze ta pogarda przeklęta
bo grzechy tej rasy są gorsze od gadzich!

I kimże ja jestem by móc was osądzać (?) ,
wy wredne, ohydne, nikczemne stworzenia ...
sam nie wiem, lecz chciałbym was w lochy powtrącać
i zadać wam ogrom strasznego cierpienia.

A wy, kim jesteście? Czy ludźmi czy może
to jam jest człowiekiem a wy rasą gorszą (?)
Gdy widzę cię, obcy z horroru potworze
to chcę tobie zrobić potworność najgorszą.

Przyjdź w końcu i zostań na dobre,
prawdziwie, bez strachu że znikniesz,
bez obaw czy mogę Ci ufać,
bez wątpień ... co z tego wyniknie.

Namaluj mi dom kolorowy
na płótnie zrobionym z pewności,
że obraz twój będzie bezpiecznie
schowany w ogrodzie miłości.

Przyjdź wreszcie i zostań na zawsze,
lub niechaj to ja Ciebie ujrzę
na końcu tej , którą podążam,
mej drogi ... już inną nie pójdę ...

Przeszedłem labirynt tak trudny
i czuję, żem blisko już wyjścia ...
chcę ujrzeć tam obraz twój cudny
i uśmiech twój, Malarzu Szczęścia.

Nasz świat to wielkie więzienie,
Otoczone lodowym pierścieniem,
Od góry zamknięte sklepieniem ...
Nikt żywy stąd nie ucieknie.

Wystawił swą główkę z pudełka do mamy
i smutno zamiauczał ...
"Dziś się żegnamy".

Od dawna biedaczek
Był dość schorowany,
lecz i tak zgon jego
był niespodziewany.

Dziś smutno tak bardzo
na sercu od rana,
że Cucka starszego
tu z nami już nie ma.

Już nie płacz Joasiu
i ja i też mama,
bo Cucuś na pewno
dziś poszedł do nieba.

Pierwsza i druga w jednym
w stuleciu się odbyły a teraz trzecia
już w teraźniejszość mocno się wryła.

Parszywą igłą i w ludzkości żyły
ohydną truciznę wpuściła ...
Straszne czy już były, ktoś bardzo chce,
aby znów się powtórzyły ...
Jak wtedy, gdy na grypę szczepionki
prawie czterdzieści milionów zabiły ...
[...]