Na zewnątrz wichura ...
wieczorny wiatr hula,
pogoda ponura ...
deszczowa i w chmurach ...

W mej głowie śmierć bura ...
wisielcy na sznurach,
podłoga we szczurach,
i ciała ich w dziurach ...

A dziury po kulach,
po nożach i góra
truposzy tam, która
u stóp leży króla ...

Wielkiego, strasznego,
bez serca, litości,
jedynie chcącego
upadku ludzkości.

Mój nowy wiersz opowiada o pewnym samotniku, który zaznał wiele cierpienia ze strony ludzi, przez co stał się totalnym mizantropem. Nie potrafiąc wybaczyć zaznanych krzywd zdecydował się na desperacki czyn, który wcześniej zaplanował. Ośmiornica symbolizuje między innymi strategię oraz nieprzewidywalność i jest też stworzeniem, które mnie fascynuje a te o ogromnych rozmiarach mnie również przerażają i stąd taki tytuł. Treść wiersza znajduje się w załączonym obrazku, który sam zrobiłem używając programu 'Paint 3D' a do napisania go zainspirował mnie zdradziecki i nikczemny akt pewnej totalnie zakłamanej osoby, której zaufałem.

Mówili, że słońce nas zje ...
że meteor zrobi BUM ...
Lecz nic takiego nie stało się
i nigdy nie stanie się tu ...

Bo życie toczy się pod firmamentem ...
śnieg z góry spada w dół ...
Bo życie toczy się pod firmamentem ...
nad nami gwiazd jest rój ...
Bo życie toczy się pod firmamentem,
lecz przekonywał Cię więcej nie będę ...
Gdy prawda Tobie to wróg ...

Mówią, że kosmos otacza nas ...
Wmawiają absurd, chory bezsens ...
Chcą aby prawdy nikt nie znał z nas,
lecz przecież prawda wszędzie wokół jest ...

A [...]

Zwiedziony strachem, okłamany, zaszczepiony ...
już się zaczęły niewytłumaczalne zgony ...
"Zwiedziony strachem, zaszczepiony, okłamany" ...
taki napis na twym grobie wygrawerowany ... (x2)

Z rąk nieludzkości umrzesz tak w nieświadomości (x2)

Ci wszyscy, którzy pójdą do masowych grobów ...
prawda przed śmiercią nie zawita do ich domów ...
bo oni wierzą w kłamstwa, wierzą w kłamstwa komu ...
tym co z telewizji kłamstwa mówią do ich domów ... (x2)

Kto w tym jest winny ... ten co kłamie czy ten co wierzy?
Kto w tym jest winny ... ten kto zabił czy ten co się dał? (x2)

Z rąk nieludzkości umrzesz tak w nieświadomości (x8)

ROZPOSTARŁEM SWOJE SKRZYDŁA
I KU NIEBU WZBIJAM SIĘ.
NA NIC MI SIE TWE NIE PRZYDA
GADANIE, ŻE BĘDZIE ŹLE.
O PRZETRWANIE TRZEBA WALCZYĆ,
ZWŁASZCZA KIEDY CIĘŻKO JEST ...
SAMA WOLA NIE WYSTARCZY,
CZY CHCESZ TEGO CZY TEŻ NIE.

NIGDY NIE PODDAM SIĘ ZDRAJCOM SWYM,
KTÓRZY CHCĄ DLA MNIE ŹLE! [...]

Mówili ciągle mi, że nie osiągnę nic ...
Wmawiali wiecznie mi, że ze mnie to jest nikt
i chcieli mi też wmówić, że za całe świata zło
ja odpowiadam a mój talent to ...

że to byle co ... że to byle co ...

Nie rozumiałem ich ... dlaczego niszczą mnie ...
miałem tak piękne sny ... marzenia znaczy się ...
A oni mi wmawiali, że marzenia me to zło,
choć wszystko, co czynili sami to ...

takie byle co ... takie byle co ...

Dopiero wtedy gdy odciąłem od nich się
to moje piękne sny zaczęły spełniać się.
Musiałem wiele przejść, lecz warto było, bo
teraz ktoś kocha mnie, bo wie że miłość to ...

Czuję twą obecność i wiem że jesteś,
ale skąd się wziąłeś ... to wiesz tylko Ty.
Wiem, że wiesz co robię i kim jestem
i chyba nie chcę wiedzieć skąd się wziął ten ich ...

Ten cały bezmiar szczerych kłamstw,
niewinnych morderców, cudzołożnych dam ...
to zmienia moje serce w bryłę lodu wręcz ...

Kiedy tu przyszedłem było wcześnie ...
zaraz po tym kiedy opuściłem Raj. [...]

Dzisiaj wieczorem pójdę do parku ...
Sunię zabiorę i będzie fajnie.
Nie jestem stąd, lecz tu zostaw mnie ...
Pozwól mi Boże zostać w tej krainie.

Sowie są góry, nad nimi niebo ...
Jest pośród gór tych fajna Bielawa ...
Ona jest stąd, ona kocha mnie ...
Proszę Cię Boże byś tu zostawił mnie ...