Nie dotykaj, nie całuj,
nie pieść mnie…
to wszystko na próżno,
za późno…
W bezgranicznym bólu
oczekiwania na ten cud
minęło tyle czasu,
że …
nie czuję już nic

Zanurzeni nocą
w cieniu akacjowego kwiatu,
bez opamiętania wzruszeni
smakiem nieznanego owocu,
szukaliśmy uparcie
dróg do naszych dłoni,
w ciężkim od zachwytów
i westchnień mroku.
Warg naszych w oddaleniu
czuć było pragnienie,
zatęsknione, zatracone
w przyjaznej nam nocy,
otulone zapachem,
rozkołysane powietrzem,
zapatrzone w siebie
bez pomocy oczu

Cienie
Natrętne cienie
Wyłażą z każdego spojrzenia
Piekący ból
Otwarta trumna wyciąga ramiona
kusi kołysanką
nieskazitelnym snem
Za szybą korowód
Tańczącego diabelstwa
Z białoskrzydłymi damami
Rzucam pokruszony chleb
Zapominają o przed chwili
I czuję, jak rozdrapują mi serce
Własne dłonie
Najchętniej zamknąć powieki
Najtrudniej zamknąć powieki
Odwracam oczy
Tylko szafa, biurko i beton

Mijam przechodniów
Spoglądając na nich ukradkiem
Zza oszronionych szyb moich oczu
I czuję się, jak złodziej
Okradający ludzkie twarze
Oglądam wystawy
Szukam w nich twojego odbicia
Łudzę się, że staniesz obok
Z miłością na twarzy
I powiesz …
Jesteś sensem mojego życia