Badam Cię
i choć nie jestem doktorem
Ty zgadzasz się bez słowa.

Mimo iż wiem
że umiesz mówić
zostawiam ciszy pole do popisu.

Niech nie muszą nam oznajmiać
że widać naszą miłość
oby oczy widziały ją same.

Słowa są dla nas zbędne
gdy dłonie
zwiedzają całe nasze światy.

Oddechy przyśpieszają
przypominając mi
jak tęsknie, gdy jestem sama.

Może nauczysz mnie
jak kochać
by nie odnieść obrażeń.

Twoje zbliżające się pięści
to dla mnie żadna niespodzianka.

Zostaw mnie
to dopiero się zdziwię.

Tak, powiedziałam to na głos
teraz może mnie uderzyć.

Raz chociaż pomyślę mylnie
że może sobie zasłużyłam.

Biegnę boso, pod stopami mam tylko piasek
i niespełnione marzenia
pałętające się gdzieś z nadzieją.

Nie patrzysz na mnie
z parasolem idziesz samotnie
prosto w burzę.

W tej chwili krzywdzi mnie już
nawet cisza
która tak brutalnie zabiera mi powietrze.

Otwierasz przede mną serce
a ja spaceruję w nim
jak we mgle zaplątana.

Może to pomoże
a jeśli nie
to i tak się nie pogniewam.

Za dużo ciepła, by żałować
...i te ramiona
które objęły mnie nie raz.