Ku­le swo­je Amor posłał
W moim kierun­ku z ka­rabi­nu
Może w końcu dość cze­kania
Nic mnie nie tra­fia

Wyr­wałem mu z ręki pis­to­let
I przyłożyłem do swej skro­ni
Oczy za­mykam, spust na­cis­kam
Pus­ty ma­gazy­nek

Zroz­paczo­ny Amor wes­tchnął
Złapał za nóż i pchnął przed siebie
Po czym do obu nas do­tarło
Daw­no już umarłem

W szma­rag­dzie Twoich oczu,
W ich ziele­ni tak per­fidnej,
W ich białkach, źre­nicach i lękach
Chciałbym od­dychać

W gęstym mio­dzie Twe­go głosu,
W je­go bar­wie tak ohyd­nej,
W je­go ciszy, spo­koju i szep­tach
Chciałbym od­dychać

W aniel­skim Twym uśmie­chu
W je­go pożółkłych pe­reł głębi
W je­go lek­kości, pros­to­cie i wdziękach
Chciałbym od­dychać

I w do­tyku Two­jej dłoni,
W jej paz­nokciach ob­gry­zionych,
W jej czułości, cieple niez­na­nym
Chciałbym umierać

Zimowe chmury
W głowie zagnieździły się
Źle mi oddychać

Nazwałem łódź swą
Tragedią.
Ona płonie, a
Ja tonę.

Nazwała łódź mnie
Zboczeńcem.
Ona tonie, gdy
Ja płonę.

Palimy się razem
W wodzie z mydłem.
Nasze drewno ciągle
Siedzi na mieliźnie.

Toniemy osobno
W ogniu z lodu kostką.
Drzewo ją zgasiło,
Ja chodzę prosto.

na twarzy obrzydłej
tylko uśmiech sztuczny.
nic się nie spodoba
nic mnie już nie wzruszy
moja dusza jak śnieg
na który ktoś naszczał
tam gdzie weszły tłumy
już więcej nie pada

Chciałem pisać piosnki sprośne,
Każdej nocnym chciałem gościem
Być i chwalić się co rano.

Chciałem Twoim być kochankiem,
Budzić się przy Tobie rankiem
Lecz i w tym mnie pokonano.

Chciałem zabrać Cię na koniec
Świata albo dalej może.
Lecz już mi się odechciało. [...]

Jeśli jutro będzie
Koniec świata,
Wezmę Was za ręce
I będziemy latać.

Jeśli jutro będzie
Koniec świata,
Polecim na Księżyc,
Eksplozja będzie mała.

Ocalę Was przed burzą,
Przed mrozem, lodem, wodą.
Uratuję przed ogniem,
Żarem i pożogą.

Polecimy daleko, w kosmos odległy,
Zwiedzimy najmniejszy zakątek.
I zostawię Was, byście zdechły.
I wreszcie będzie porządek.

Ciągle widzę swoje ręce,
Jak głaskają Cię po łonie.
Ciągle krzyczysz "więcej, więcej",
A mi całkiem ścierpły dłonie.

I jęczysz i wzdychasz,
Ja ledwie daję radę
Jeszcze powstrzymywać
Się przed oczywistym gwałtem!

Byłaś już "tam" z cztery razy,
Jeszcze nie chcesz przestać...
Mi choć jeden raz się marzy
Ciebie wziąć w objęcia.

Kiedy słyszę "wejdźże we mnie!"
Budzik zrywa mnie brutalnie.
I choć wszystko było we śnie
To zmęczenie jest realne.

Nie, chodź tu, obok mnie
Usiądź i słuchaj wygodnie
Będę mógł ukradkiem
Spoglądać, jak zapisujesz kartkę,

Jak Twych włosów kosmyk
Przesłaniać chce Ci świat,
Jak broni Twe oczy
Przed pożądliwymi spojrzeniami,
Jak broni Twój nos
Przed szybkimi pocałunkami,
Jak broni Twe policzki
Przed moimi marzeniami.

Chodź tu i siądź obok,
Chcę Cię mieć, gdy zapadnie zmrok.
Chodź tu, bo brakuje jednego;
Franz Ferdinand, i piwo do tego.

Upijmy się, pójdziemy potem spać
Ja na dole, Ty zaś na górze.
Możesz płakać albo się śmiać,
Przyszłość taką kupuję od wróżek.

Drogi Romantyku, cierpisz tak bardzo!
Jeść nie chcesz i myślisz niejasno,
Rozmyślasz wciąż o Niej, jakby była żoną.
Prawda jest inna - nie będzie z Tobą.
Ma swe potrzeby, tych nie zaspokoisz,
Lubi pieszczoty i lubi się droczyć,
Kocha mieć w sobie KUPĘ faceta -
Toż nie dla Ciebie jest ta kobieta!
Mówisz wszystkim, że to jedyna
A ja powiem, ze ta kobiecina
Nie ma pojęcia, że żyjesz, chłopie.
Więc, na bogów litość, daruj ją sobie.
Na przyszłość pamiętaj - lekcja najważniejsza:
Kobieta też sra, choćby najpiękniejsza.

Hej Ty w mej głowie
Tak do Ciebie mówię
Znajdź sobie topór
Na świat wyrąb drogę

Co? Zbyt ciemno?

Nie wiem wszystko jedno
Tylko znikaj już ze mnie
Zanim mi przejdzie
Siedzisz tu zbyt długo [...]

chciałem być poetą
lecz znam tylko słowa
słowa słowa słowa
słowa tylko pieką

chciałem śpiewać ludziom
nie umiem dźwięku wydobyć
czystego czystego
być może duszę mam też złą

chciałem mieć przyjaciół [...]

Chodź, pójdźmy stąd,
Sam nie wiem gdzie.
Bo tyl­ko z Tobą podjąć
Swe życie chcę.

Chodź, nie bój się,
Po­daj mi dłoń.
Dlacze­go tak bar­dzo chcesz
Uciec z mych rąk?

Mówisz, tak bardzo
Kochałaś mnie.
Lecz czy dawnego
Po­kochasz cień?

Mu­sisz mnie słuchać,
Iść ze mną hen,
Bo nie istniejesz,
Zmyśliłem Cię.