Jedna myśl wystarczy by zniszczyć człowieka. Hańba tym którzy tą myśl zakorzeniają, pozostawiają by kiełkowała. Umysł jest niesamowicie kruchy, jednak myśli przez niego tworzone są mocarne niczym góry. Ironia?

Gdy ludzie poznają tą najbardziej skrywaną cząstkę osobowości drugiej osoby, pozostają dwie opcje, miłość lub nienawiść.

Głupotą jest narzekać na ciężar wyprawy mając nadzieję na osiągnięcie szczytu.

Powiedz mi, czym jest ból a czym szczęście..
jedno omijałbym łukiem a drugiego szukał częściej.

A tak naprawdę to ten hajs jest nic nie wart, no bo spójrz na te wszystkie materialne pierdoły które Cię otaczają i powiedz że coś znaczą. Spójrz na to z perspektywy czasu który płynie i ucieka niezapamiętany. Tak naprawdę to czas i wspomnienia, nie wynik się liczy. Nie cel, a podróż.

Dla jednego coś jest tylko szczegółem dla drugiego będąc całym światem.
Zupełnie jak gwiazdy...

Czasami zdarza się tak że im więcej człowiek mówi tym bardziej chce być słyszany. Gorzej jeżeli przez to nikt nie chce słuchać.

Kłamsto podobno jest złe, jednak bardziej bolą słowa szczere niż te utkane wyobraźnią.

Gdy spotykasz się z kimś i nadchodzi długi okres ciszy, w większości przypadkach nie czujesz się komfortowo, prawda?
Poczekaj na tą osobę z którą będziesz mógł milczeć i cieszyć się samą obecnością. To prawdziwe znaczenie zrozumienia.
Niekiedy miłości nawet.

Wszystko co robisz pod naporem innych, jest tylko mirażem rzeczywistości.

Jeżeli ktoś twierdzi że Cię zna, zaśmiej się i pokarz jak bardzo się myli.

Ten kto nie zaznał miłości, nie ma prawa o niej mówić.
Ten który jej zaznał, nie wie jak.

Uwierz w siebie, to jeden mały krok, który może okazać się krokiem milowym.