idzie mróz
rozpalimy taniec snów
śnieżny dotyk roziskrzymy

czy to bajka - czy nie bajka
zobaczymy

powiewem wiatru mnie otulasz
szeptem skrzydeł motyli
ja
przechwytuję twoje drżenie
by je zatrzymać
na chwilę chwili
ty
wchłaniasz tak powabnie

czy ja istnieję dla ciebie
czy tylko ty
- dla mnie

szukałam tylko
zapachu
twoich słów

nie wiedziałam
że będą
o smaku poziomek

dzięki tobie
chcę oglądać poranki
położyć myśli na ramieniu
i otulać
- dotykiem czułości

niespełnieni
z poczuciem głodu wędrują
chwytając wiatr
który przez piękno
przenika
i napełnia duszę
- podziwem

rozmawialiśmy
o zachodzie słońca
a niebo płonęło
- jak zwykle

twój obraz - niezmiennie
ten sam

- jak pierwszy uśmiech
spojrzenie
i ciepło dłoni
w rozpalonych
słonecznikach

życie - otwarta księga
w ogólnym zarysie
uzupełniana na bieżąco naszą ręką
i nie tylko...

rozdziały pisane ziemią i niebem
niedokończone lub skończone
inne puszczone na żywioł
niektóre - z pointą

jeżeli tęsknię
tak serdecznie
tak bardzo
- to znaczy
że tak
jest

przyjemnie
zagubić się w tobie
a potem szukać
- do utraty tchu

nie wypuszczaj mnie z rąk - jeszcze czekamy na słowa
jeszcze gwiazdy
nie uchyliły ostatniego rąbka
- tajemnicy

zobaczyłam cię wczoraj
tak przypadkowo
kiedy słońce
przez chmury nad głową
przeniknęło promieniem
tylko na chwilę

ono zaszło za chmury
- ja tą chwilą żyję

powiedz mi
jak pachną nasze rozmowy

mają żółty zapach słońca
czy jak obłok - różowy
może płoną aromatem jak czerwone
róże
albo je unosi woń błękitu wysoko
ku górze
lub poranna rosa przyciąga zielenią

darmo porównywać
- zapachu nie zmienią