tylko
sen spaceruje w nocy
przemierza drogi
bezdroża
zagląda w nasze oczy
czasem w zaułku się schowa

a my wypatrujemy
szukamy gwiazd na niebie
gdy one - w zasięgu ręki

a sen
spaceruje z tęsknoty
od nocy do nocy
od nocy do nocy

jesień
pogubiła kolory na wietrze
kwiaty - jeszcze wczoraj żywotne
utrwaliły kształty w szklanej otoczce
a ja
ogrzewam nasze sny złociste
i pytam
- dlaczego utraciły liście

ogrzewam nasze sny białe
- co jeszcze mam zrobić
by stały się ciałem

przez chwilę cię tylko widziałam
śnieg sypał spokojnie z obłoków
- drżałam

twój dotyk od razu poznałam
na mrozie śnieżynki tańczyły
- topniałam

a wszystko na przekór zimie
i zima na przekór wszystkiemu
- swe ciepło dawała

spadła śnieżynka
w środku serca zamarzła
ale szczęściara

czytam cię
słowo po słowie
pojedynczo każdą literą

czytam
z przecinkiem i kropką
z pytajnikiem

potem cię składam
szukam znaczeń w swojej małości
- i za każdym razem dajesz mi
odpowiedź na życie

nie budź mnie dzisiaj ze snu
samotność
łatwiej przespać
wyrzuć z pamięci noce
i dnie
- czasu dla mnie już nie trać

jutro może
przypomnisz sobie
dotyk czułości rąk
lecz dzisiaj
jeszcze mnie nie budź
- po prostu
odejdź stąd

jedną chwilą cię ogarnąć
- to za mało

kiedy słowa
gonią słowa w życia pędzie
ogrom uczuć szyk przestawia
usta milczą jak zaklęte
swój sens myśli zatracają

wciąż tak mało
- zawsze mało

nie oddzielaj mnie jeszcze od duszy
- rzekło ciało

nie mogę jej stracić za życia
chcę tylko tak mało
by przy mnie trwała
ona piękna
wieczna
ja z marności słynę
kiedy odejdzie
wnet w ciemności zginę
gdy jesteśmy razem
istnieniu sens nadaje

- ciało żyje wraz z duszą
bez niej
cieniem się staje

przytulę cię jarzębinowo
koralami oplotę jak szalem
będziemy trwać w uścisku
aż listopad
stanie się majem

przejdą dni pełne słoty
deszczowej mgławicy jesiennej
a my nadal w uścisku jarzębiny
lecz tym razem
- wiosennej

świat - na wyciągnięcie ręki
mój mały świat
w czułości zamknięty
i otwarty na czułość

w myślach zawsze gdzieś goni

w dłoniach
- gotowy na dotknięcie drugiej dłoni

poduszkę przytulam
oczy zamykam
i z kłębka Ariadny
nić nieskończoności rozwijam

dobranoc mój miły...

- głos w myślach się plącze
urywam...
i ponownie wiążę

***
jesteś światłem dnia
w słowach i bez słów
blaskiem szeptów i ciszy
w mroku nocy
- pozwól mi
na odrobinę milczenia

niech będzie złotem

Poprzez gąszcz
twoich słów
muszę się przedzierać
i zawsze gubię kapelusz

- następnego już nie kupię

Wielu doznań dostarcza nam życie
że nie sposób przejść obojętnie

zawsze ktoś
coś
gdzieś
kiedyś - skrycie
ból odczuwa codziennie

Zapadają w pamięć te chwile
przeżywane
na różne sposoby
z pomocą ludzkiej miłości
łatwiej zrozumieć kamienie na drodze

zobaczyłam cię dzisiaj
tak przypadkowo
kiedy słońce
niechcący
przez chmury nad głową przeniknęło promieniem
tylko na chwilę

ono zaszło za chmury
- ja tą chwilą żyję