miłość to cierpienie czegoś na co się czeka bo cały czas czekamy na ten nasz zasrany ideał,którego nigdy nie poznamy bo nie ma ludzi idealnych są tylko ci którzy tak każą się nam nazywać i dzięki temu nawet ci nigdy nie będą naszą miłością.
I co jest najgorsze?Że my wszyscy kochamy tych nie idealnych kłamców.

Nie warto dla miłości.
Gdy umieramy wszystko się kończy a miłości już nie ma i nie będzie.

Niestety czas.
Kiedyś bardzo nie lubiłam pewnych filmów,aktorów,muzyki i książek ale byłam wtedy małym dzieckiem jednak kiedy tak dziś przypomniały mi się te wszystkie już teraz dla mnie cudowne filmy,piosenki,książki i aktorzy zobaczyłam że się myliłam !Nagle z czasem zaczęłam je oglądać i lubić.Wniosek z tego?Czas robi swoje a człowiek jak człowiek jest w końcu już po trudach i błędach nie mówię po lubić bo też nie jest tak do końca ale w końcu po tych latach zaczyna z tym żyć...przyzwyczaja się do tego wszystkiego.

Bo są takie chwile gdy nawet sztuka przeraża,gdy słońce zachodzi i gdy rano wschodzi i gdy pękasz jak szklana kulka rzucona na podłogę ze szkła i gdy emocje się kończą a śmierć je rozprasza,gdy dzień jest smutny lub też wesoły,gdy śpieszysz się próżno i spóźniasz za późno i gdy ptak przeleci a ty już odlecisz,gdy miłość odchodzi i zamaże ją czas pamiętaj że to tylko chwila jedna z tych chwil,które nadejdą ,które już były i o których zapomnisz niż zacznie się nowa nieznana dziś droga.