Wiosna zaczęła się nieśmiało,
Bo kwiaty boją się kaszleć.
Ktoś może je wyrwać z korzeniami;
Przesadzić do kwarantanny.

Czy można wykreślić z siebie
Wszystkie te epitety niepotrzebne?
Zamknięty w izolatce swojej duszy
Zanurzam się w bezsilności.

Może zdecyduję się odkryć
Pokłady świadomości
I zbuduję pomost
Pomiędzy "tam" a "tutaj"?

Może wyjdę na ulicę
Krzycząc: życie jest piękne!
Nawet w deszczowy ranek,
A może szczególnie wtedy?

Spotkać chciałbym się z tobą
Na ulicy w końcu zgiełkliwej
Byleby polne kwiaty
Nie miały już powodu do strachu.