I mimo tego że nigdy cię nie miałam
Nie potrafię zapomieć dnia w którym cię poznałam.
Mimo to że nie ma ciebie tu
Dajesz mi siłę by żyć dzień po dniu.
Ten jeden pocałunek i zatrząsł się mój świat
Dał mi nadzieję na związek bez wad.
Czuję że znam cię na wylot i rozumiem
Dlatego w cień odchodzę z bólem
Dzielą nas nie tylko kilometry
ale i życie bez perspektyw.
Mimo to ja wciąż czekam co przyniesie nowy dzień
Wkońcu słońce usunie mój cień...

Czy byłaś kiedyś tak zakochana?
Tak że kochałaś każdą małą rzecz w drugiej osobie.
To jak wygląda kiedy o czymś myśli albo na czymś skupia.
To jak rozświetla się jego twarz kiedy opowiada o czymś co naprawdę uwielbia.
Sposób w jaki rozmawia z innymi ludźmi, miny i gesty. I te spojrzenia w Twoją stronę.
To w jaki sposób uśmiecha się i śmieję.
To spojrzenie zaraz przed pocałunkiem. Kiedy gładzi Twoje ramiona by na koniec spleść Wasze palce.
Tą gęsią skórkę i motylki które u Ciebie wywołuję.
Kiedy przyciąga Cię aby Cię przytulić i czujesz jak jego mięśnie się rozluźniają, Twoje również. Bo w tej chwili wszystko jest perfekcyjne, czujesz się tak bezpieczna.
I kiedy łapiesz się na tym że się mu przyglądasz, próbując odgadnąć nad czym on myśli.
Wtedy nie jesteś zakochana tylko w jego osobowości. Kochasz także jego duszę, każdą cząstkę jego istnienia. Podziwiasz sposób w jaki on egzystuje. Fascynuję Cię i chcesz wiedzieć każdą maleńką rzecz o nim.
A teraz powiedz mi jak można o takim kimś zapomnieć?

Pamiętam te chwile w których spotykały się spojrzenia
Niby nic nie znaczące a jak wszystko się zmienia.
Na początku nieśmiałe w parze z uśmiechem
Pózniej namiętne kojarzone z grzechem.
Nie wiele słów było potrzeba
Abym ujrzała drogę do nieba

Rozpalone zmysły i nadzieje
Dodaj do tego alkohol i świat szaleje
Przy tobie było ciepło i bezpiecznie
Dałabym wszystko by to trwało wiecznie
Ta chwila- czułam że to ta właściwa
Lecz Ta historia nie była prawdziwa.

Ona wyjechała na chwilę
Napewno się nie pomyliłeś
Nie sądze że tego chciała
Udawałeś że nie istniała
Sam siebie oszukałeś
Problem w tym że też pokochałeś
Teraz oboje tęsknimy
Za szcześciem tej chwili
Kiedy wszystko pasowało nam
Staliśmy razem u nieba bram

Tak - Dystans niszczy piękne uczucie
Jednak ja napewno nie wrócę
Ona tam i masz ją teraz blisko
Choć wiem że upadłeś nisko
Wiem ze ona dla ciebie substytutem jest
W bólu obserwujesz każdy mój gest

Zła wiadomość mój miły
To uczucie nigdy nie minie
Nie zapomnisz o tym
Nie o swojej idealnej dziewczynie.
Jenak jest małej nadzieji cień
Ja też umieram z dnia na dzień
Jest sens w tym osobnym istnieniu
Serce bije ku temu wspomnieniu.

Przez jeden ruch rozpadła się nadzieja
Zostały rozerwane skryte marzenia
Wrociła ona nieświadoma słodko
Jaką jest w twoich oczach idiotką.

Spontaniczna i wesoła
Beztroska i niezmęczona
W głębi zagubiona
Zraniona i niedoceniona.

Cierpi w ciszy by nie dać satysfakcji
Skrywa fakty by uniknąć reakcji
Poczucie winy rozrywa od środka
Myśli sobie- co za idiotka...

I nie mało kosztuje to ukrywanie
Zgrywanie silnej i niezłamanej
Czeka na kogoś kto zobaczy
W głebi duszy cień rozpaczy.

Daje z siebie wszystko
A nawet więcej
Nie oczekuje nic w podzięce.

Dobra dla tych którzy nie zranili
Okrutna dla tych co zgrzeszyli.
Nie bawi sie Boga ani sąd
Lecz nie pozwala na żaden błąd.

Z czasem wybacza
Nie zapomina nigdy
Zgrzytu zębami
Ani innej krzywdy.

Jeśli kocha możesz ja ranić
Do wytrzymałości granic
Kiedy odejdzie
Nie odzyskasz za nic.

Szczerość ceni ponad wszystko
Nie skrywa urazy
Szanse są dwie
Jej sumienie bez skazy.

Z sercem do ludzi podchodzi
Do chwili kiedy ktoś ugodzi
Jeśli to ty nie da się przeoczyć
Powie ci prosto w oczy.

Poczym zniknie, zboli z czasem
Kiedy przekonasz się, że ma klasę

Na wiatr słów nie rzuca
Bliskim odda serce i płuca
Często raniona
Czasami mściwa
To ona- Ta prawdziwa!