Młodzieńcze serca - szalone...
czy ktoś zdołał je okiełzać?
Do pięknych uczuć stworzone,
by u źródła miłość czerpać.

W sercach naszych pozostają
ukryte przed światem na dnie.
Wtedy o sobie znać dają,
gdy nostalgia nas dopadnie.

Jest szkolna miłość - ta pierwsza...
Całe życie ją się pamięta.
Pasuje do każdego wiersza,
W morskim bursztynie łza zaklęta.

Tam, po drugiej stronie rzęs,
gdzie zgubiony szczęścia kęs,
obiecana pieszczot część,
a chwila trwa cały wiek...
- odnajdę Cię? Kto to wie?

Noc pachnie migdałami
Włosami blask odrzuca
I chmurą nad wodami
I chwilą, co… przemija.

Ta ziemia jest okrągła
I może w środku pusta?
Mam tyle wiatru w myślach
I tyle szeptu w ustach.

Noc pachnie za migdałem,
A tam ktoś czesze włosy.
Więc czemu bezustannie
Śnią się Twe śliczne oczy?

Gdzieś, na pustkowiu ciszy
Patrzysz za Naszą gwiazdą,
Może tam Nasze myśli
Snem złączone zostaną?

Noc pachnie migdałami
I gwiazdą spadającą.
Więc co się stanie z Nami,
Rozdzielonymi rzeką rwącą ?

Dziś u mnie świecznik płoszy cienie,
na boki rozgarnia ciemności.
Jak języki, drgają płomienie,
zaduma w mym sercu dziś gości.

Przez to co dzieje się za oknem.
Tam zawisły ciemne kotary,
na szybie gonią się dżdżu krople
świat spowity przez mgły opary.

Ciepły kubek herbaty w dłoni
i piszę te słowa nieśpiesznie
mój wzrok szaloną ćmę goni
co tańczy swój koniec pociesznie.

Wieczorem, gdy mgła wylewa się na ulice
Swymi mackami dotyka szyb rozświetlonych,
Chowamy światła, zamykając okiennice.
Bojąc się, słuchamy historii niestworzonych.

Ja już nie czekam na emocji nikły dreszczyk,
Wychodzę w noc ciemną, hen poza klosze świateł
I nie przeszkadza mi siąpiący zimny deszczyk.
Nie przestraszy mnie ani zjawa, ani diabeł.

Nagle, przede mną, brama cmentarna wyrasta.
Bez wahania otwieram jej skrzydło, ze zgrzytem.
W dali, wraz z mrokiem mieszają się światła miasta.
Kontury pomników, cienie tną swym niebytem.

Zamyślenie...
po co płomyk znicza?
Przypomnienie - jak szybko życie znika.

[*]
Płomyk świeczki przyciąga spojrzenia
Twarzy skupionych tak, w jednym kole.
Z piersi dobywają się westchnienia,
Różne myśli kłębią się na czole.

Od cichutkich oddechów wibracji
Potańcuje płomyk rozedrgany.
Podąża ku nocnej konstelacji,
By złączyć swój mały blask z gwiazdami.

smutne łąki pola
odlatują ptaki
smutno dookoła
bo ten świat nijaki

domki letniskowe
już pustkami zieją
nawet te grzybkowe
wnet opustoszeją

Choć jesteś dziś ze mną Rudowłosa
znikniesz jak rzednąca mgła.
Nie będziesz pamiętać tego chłopca
i co to była za gra.

Twój taniec pośród liści jesiennych
pobudzał emocji moc.
Łaskotał trzepot twoich rzęs zwiewnych,
gdy zakrywała nas noc.

Niech no tylko oszronią się liście
i rozpocznie się zima,
bez pożegnania i żalu znikniesz,
jak jesienna dziewczyna.

rozpływa się w ustach czekolada
wzbudzając myśli rozkoszne
w filiżance czarna gorzka kawa
pióro pisze wiersz o wiośnie

a w radiowych 'odgłosach natury'
rozbrzmiewają ptaków głosy
za oknem jesienny dzień ponury
wiatr wciąż targa ludziom włosy

żarówki ciepło dłonie rozgrzewa
tak przytulnie w światła kręgu
lecz dlaczego tutaj ciebie nie ma
tu blisko w ręki zasięgu

Świt rozproszy
zimny dotyk
krótkiej nocy.
Patrzę w oczy,
gdzie blask złoty
- masz już dosyć.
Świt uroczy.

Tobie już nie trzeba wierszy moich,
Słów co mogą serce Twe ukoić.
Październik przyniósł odmianę przecież
I świetnie sobie radzisz w tym świecie.
Aby nasycić kobiecą duszę
Czasem jakiś wierszyk Ci podrzucę.

Jesienna ballada…
Chodź do mnie posłuchać,
co wiatr opowiada,
gdy na dworze plucha
i wieczór zapada.

Te wietrzne melodie
dzisiaj nam nie straszne,
choć brzmią tak żałobnie.
Zanim świeca zgaśnie
zakochamy się w sobie.

Wiatr porywa twoje włosy,
plącze z moimi myślami.
Wplata się pomiędzy strofy
słodki uśmiech pod oczami.
Wymowna ta cisza,
a krzyczy dziś do mnie
.....
czy trafiła? - pyta
skromnie - tak, o...grom...nie!

A my, tak onieśmieleni,
w oczy nasze zapatrzeni,
czarem chwili zachwyceni.
Łakomi każdego słowa,
zdolni kochać wciąż od nowa.
- Patrzy na nas Nieznajoma.
Tak, to Jesień - oniemiała,
ubarwiona liśćmi cała.
Ona też się zakochała.

deszcz, kropla goni kroplę
dziś wszystko jakieś mokre
niebo skute ołowiem
i co ja mokry zrobię?

deszcz, kroplę goni kropla
w tym deszczu ciebie spotkam?
mokry do suchej nitki...
suchy uśmiech mi przyślij :)