To nasze jesienne słowa
wybijane rytmem deszczu.
Melancholii pełna głowa,
a oczy pełne protestu.

Z nieba wciąż leje lub siąpi,
może jeszcze przed dnia końcem
deszcz wyczerpany ustąpi...
Bądźmy dla siebie dziś słońcem.

Wciąż oddalam się, niknę
jak wąska smużka dymu.
Bez śladu po mnie, zniknę
jak pierwszy wiersz bez rymu.

Na próżno będziesz szukać,
odejdę też ze wspomnień.
By serca już nie wzruszać,
nic nie zostanie po mnie.

Przyjaźnie na świat ten patrzyłem,
muzyka grała wciąż we mnie.
Jeszcze o tobie nie marzyłem,
było mi nawet przyjemnie.

Dotąd wiodłem życie spokojne,
zbratany z ziemią i niebem.
Ktoś nagle wywołał w nim wojnę,
po co tak dalej żyć – nie wiem...

1.
Dziś wyruszam w drogę,
by walczyć ze smokiem.
Uwolnię niebogę,
tę z długim warkoczem.

2.
Dżojstikiem i myszką
zagłaszczę wnet smoka.
Załatwię to szybko,
popłynie posoka.

3.
Co potem? Wiadomo,
koniec pięknych przygód.
Zostanie mą żoną,
księciem będzie przygłup.

Twe ręce to skarby,
gdy mnie dotykają.
Kruszą pancerz twardy
dreszcze zostawiają.

Dziś tęskno mi do nich,
a ty tak daleko.
Nawet nie zadzwonisz,
mam łzę pod powieką.

Krzyk nie wie, czy cisza go słucha,
bo wściekłą furią ogłuszony
hałaśliwe dźwięki porusza.
Ze słów dobywa zgrzytów tony.

Lepiej mi odgrodzić się ciszą,
zanucić pod nosem melodię.
Chcę słuchać słów co ukołyszą,
nie - mur krzykiem budować tobie.

nie dowierzam - ja na grzyby się wybieram

a w lesie różne dziwy
na swej drodze spotykam
czasem o takie grzyby
niechcący się potykam

I komu te wakacje przeszkadzały...?

Choćby przeszukać świat cały,
wakacje się zapodziały.
Cóż - nigdzie nie ocalały,
już marzenia się rozwiały.

Jadę szukać, może gdzieś trafię
do miejsca, co zwie się - wakacje.

Jesień już, kochanie...
A my zawieszeni w ciszy poranka,
przywiązani do siebie
aromatem kawy z pełnego dzbanka.

Bez słów, na pamięć
znamy dotyk naszego milczenia.
Kocham Cię i nic teraz dla mnie
nie ma większego znaczenia.

Tam gdzie splecione dłonie
wciąż trzymały bursztynek.
Gdzie słońca zachód płonie
na usteczkach dziewczynek.

Poszukamy tam wspomnień
pośród białych muszelek.
Poczujmy w sercach płomień,
a na ustach cukierek.

O tym teraz marzę.

Niedojrzała jest w nas miłość,
Surowa na starcie życia.
Zbyt młode serca na tkliwość,
Sto obietnic bez pokrycia.
~~*~~*~~
Przeżyć miłość, chociaż krótką.
Doznać tych szalonych dni.
Poddać się radościom, smutkom.
Żyć i myśleć, że się śni.

Jesteś,
a może ciebie już nie ma.
Wciąż masz
tyle spraw do załatwienia.
Jesień,
pora mojego tęsknienia.
Dodasz
me imię do wykreślenia...?

Lubię naszą jesień
W jej szarych kolorach.
Zwłaszcza mokry wrzesień
O różnych dnia porach.

Świat mgłą otulony
Strugi deszczu chłoszczą
Dywan traw upstrzony
Kolorów radością.

Sine chmury gnają,
Wiatr w gałęziach wyje.
Liście barwą grają,
Wiatr kobierzec szyje.

Ludzie siedzą w domach,
A ja jesień lubię.
Więc biegam w kaloszach
I wchodzę w kałuże.

Z drzew krople spadają,
Wiatr je dla mnie strąca.
Liście mi gadają
- jesienią... pokocha.

~~Lato... babie lato

Grążele żółte, białe nenufary
w pamięci lata wspomnieniem zostały.
Smuteczki snuję dzisiaj z babim latem...
Kiedyś, popłyniemy w trzciny kajakiem.