"Cały świat zamiera
kiedy tańczy
Wszystkie oczy na nią
Gdy się śmieje

Każdy chce jej dotknąć
i być blisko
Każdy pragnie ogrzać się
w jej świetle

Oto kobieta [...]

Jednej nocy, w oddali...
Płomyk tańczy na fali.
Serce rwie się do wianka,
Bo to Noc Świętojańska.

***
Nie daj się długo prosić,
Chodź ze mną, o północy
Szukać kwiatu paproci...

Tu wieczorem tkwię
i lubię, gdy
otulają mnie
te srebrne mgły.

Czerwone słońce
na drzew czubkach,
na sieci lśniącej
pereł szuka.

A ja, co robię
w tym czar-miejscu?
Myślę o tobie,
z kolcem w sercu.

_* nocne rozmowy *_

Bo z nocą rozmawiam szeptem...
Wzdycham słodko do księżyca.
Gwiazdy emanują ciepłem,
Moje myśli mrok dotyka.

Mamy wspólne tajemnice,
Dotykiem się poznajemy.
Ciała jeszcze nie odkryte,
Szukamy miłosnej veny.

W kołysce, zgubiony gwiezdnej,
Hen, w absolutu bezmiarze
Tkany szalem drogi mlecznej
Miłość niosę nocy w darze.

_* rozmowy miłosne *_

Gdy przyszłaś do mnie
W tej nocnej porze
Pachniały wonne
Róże w ogrodzie.

A blask księżyca
Rozproszył grozę
Naszego życia
I wydał prozę.

Gwiazd miłe dźwięki
W dali zabrzmiały.
Z serc lecą jęki,
Lecz już skonały.

Bo oto jasność
Bije z oblicza
I pryska żałość,
Cierpienie znika.

Serce wypełnia
Radość niebiańska,
Lecz... ta łza szczęścia
Prysła jak bańka.

Słodka Twa miłość dziewczęca
Właśnie takiej chcę, nie innej.
Czemu me serce zawdzięcza,
Że słucha pieśni niewinnej?

Słodka Twa miłość najsłodsza
W śpiewie słowika na niebie
Jak moja zwrotka najprostsza,
Która poleci do Ciebie.

Słodka Twa miłość sprzed wczoraj
O niej nigdy nie zapomnę,
A dziś od nowa pokochaj
I dołóż coś do mych wspomnień.

Słodka Twa miłość dzisiejsza
Rozkoszy łzą przepełniona
Od wczoraj o noc piękniejsza
Słodka Twa miłość spełniona.

Dziś są twoje imieniny,
czemu wciąż o nich pamiętam...
Od dawna się nie widzimy,
ty do mych myśli przypięta.

Bukiet kwiatów ci posyłam,
w myślach całuję twój uśmiech.
Wybacz, że ciągle wspominam,
kiedyś w mym sercu coś uśnie.

Księżyc już mi dzisiaj nie wystarcza...
sięgam wyżej, dalej - błądzę wśród gwiazd,
gdzie odległa galaktyczna tarcza
swym absolutnym chłodem godzi w nas.

Nic się nie zmieniło
czas nie stanął w miejscu,
czoło zachmurzyło
nieba cały przestwór.

Powietrze zamglone
smakuje dziś kwaśniej
twoje imię płonie,
lecz niedługo zgaśnie.

Skąd się wzięła - nie wiem
uczepiona rzęsy,
drży niemiłosiernie
jedna kropla tęczy.

Jutro już zapomnę
o tym zamieszaniu,
kiedy wrócisz do mnie
rano o świtaniu.

na stoliczku świeczka gore,
czarną kawę wolno sączę, w oczy czyjeś patrzę kątem,
uchem miłe dźwięki chłonę - muzyk gra na saksofonie...
moje serce dziwnie płonie

Pijemy sobie kawę, w mojej maleńkiej księgarni.
Palimy papierosy, śmiejemy się, jak dawniej.

To jest ta sama Ewa, z burzą blond, lśniących włosów,
w kwiatowej, zwiewnej sukience, jak jej koleje losu.

Serce bije mi szybciej, patrzę na usta jej chciwe.
Widzę, co widzą mężczyźni, gdy Ewa kawę pije,

zapala papierosa, jak bierze go lekko w palce,
jak topi usta pąsowe, w rozgrzanej filiżance,

jak się osiada pianka, na puszku, nad górną wargą,
jak jej dotyka językiem, sprawdza, czy sięgnąć warto.

Wzroku nie sposób oderwać, i spojrzeć w inną stronę,
gdy Ewa kawę pije - nie tylko kawa płonie.

Nie wiem, co mówi do mnie, o płci swej zapomniałam.
Czyżbym... i ja pięknej Ewy, jak wszyscy, pożądała?

Napisany 2008.07.11
Autor: joanbielsko