po przeciwnej stronie dobrych myśli na wysokości serca
w nocach chłodniejszych od wspomnień
cieniem się kładło zwątpienie
przewodnik
złośliwy

- nadziei morderca

gdy
chcę być bliżej
oślim uporem łamią się palce
zawsze na klamce
a przecież

tam

nie ma drzwi

można upchnąć rozpacz po krawędzie powiek
mówić wszystko dobrze
a potem nocą

zostawić życie w sześciu listach
siebie dźwignąć jak ciężar
ostatni i po śmierć
wyjść

- jak na spacer

Małgosi dedykuję...

tobie jest lepiej na brzegu dnia masz przecież dom
siebie na własność i niechemicznym
zasypiasz snem

ja jedną miarą oddzielam dni
snuję się w czerni
nieprzezroczystej

kolorów we mnie tyle co nic
jakby zniknęły rozmyły się
odtęczowiały

wszystkie

gdybym mogła patrzeć inaczej
mieszać pogodę z niepogodą
jak stuknięty malarz

malować obrazy śmiechem na wodzie

może gdybym umiała uprawiać nadzieję
w doniczkach

mieszkać na parapecie
pod pietruszkowym
drzewem

prowadzić rozmowy
ze słońcem w sprawie
cienia

może byłoby

- lepiej ?

nic bardziej smutnego jak przyjść
kiedy nikt nie czeka
otulić się jedną
chwilą tylko
i odejść

a świat ?

trwa
kręci się dalej
choć może anioły płaczą
łykając rozpacz spod powiek
kiedy umiera dziecko z pytaniem

w oczach

- czy taki właśnie jest człowiek ?

nieobudzeni maja kolor nadziei
i tylko swoich najbliższych

którzy w zmęczonych oczach
niosą ją jak światło
najdroższe

prosząc
- wypuść

a on
morfeusz dziwny
rządzi się

swoim prawem

lato
cóż lato
przyszło

wisi czerwienią na drzewach
ma chleb zaklęty w kłosach
i niebo
w pogodzie
pod dostatkiem

- odliczanej na palcach

czasem kiedy myślę o przyjaźni widzę minutnik
ratunek wszechmogący na przypalone ciasta
i życia zakalce ot tak po prostu

drogę tam i z powrotem
z pierwszeństwem

słów prawdziwych
i milczeń naręcza
obecnością niesione

zawsze

- na czas

Oldze.
Nie tylko za minutnik.

Boże
miejże cierpliwość
dla pomysłów głupich

co rodzą mi się w głowie i jak bomba
są pełne tykających grzechów
daj czasem po łapach

wszak wiesz doskonale

- jak wiele jest dzieciaka w dorosłym człowieku

wierzę że jesteś przy mnie
kiedy w nocy atrament
kładę ciężką głowę

kiedy wchodzę w dzień nowy
nie do uniesienia
wiem że jesteś

i jak barwne motyle
łapiesz moje myśli
zanim przejdą w słowa [...]

mogłabym win ciężarem piekła brukować
nieprzebaczenia wieczne moje gorsety
za ciasne

kiedyś spróbuję rąk nie mieć dużo
i czerni ciężkiej we włosach

- anielskich