Jesteś tak blisko, a nie słyszę
trzepotu Twoich warg, po których
spływa nektar życiodajnych słów.

Jesteś przy mnie, lecz serce Twoje
wciąż miota się w otchłani wspomnień,
gdzie łza plamiła krwią Twój uśmiech.

Jesteś tuż obok, a Twoje dłonie błądzą
po moim ciele, szukając śladów
minionego pożaru namiętności.

Jesteś tu ze mną, lecz Twoja miłośc,
zgubiła do mnie drogę, bo w próżni czasu
zapomniała, gdzie jest jej miejsce.

Życie nie jest łatwe, tak powiedział Bóg,
Jest wiele drogowskazów, ale jeszcze więcej dróg.

Nikt nam nie pomoże, nawet sam nasz los,
To on wszystko zmienia, gdy wodzi nas za nos.

Ale nie lękajmy się, bośmy armia archaniołów,
Nie lękajmy się, bo my odrodzimy się z popiołów.

Potrafimy wiele, gdy gwiazdy gubią światło nocy,
Nie potrzebujemy rad i boskiej wszechmocy.

Trafieni zatrutym grotem, ze strzały amora,
Wiemy kiedy na miłość, a kiedy na gniew pora.

I jedyną, w życiu naszym, prawdziwą wskazówką,
To dźwięk pergaminu, pod stalową końcówką.

Serce z prądem poszło, pod prąd już,
nie wróci.

Zalane śmiesznymi łzami, na dnie,
rdzewieje.

A strach codziennie się do mnie,
uśmiecha.

Że smutną duszą, radości zaistnieć,
nie dam.

Że słowa wymkną się spod kontroli i,
zniszczą,

To na co zapracowałam milczeniem...

Słońce wita zza chmur,
świat za mgłą ukryty.
Ślad wczorajszej nocy,
wciąż na niebie wyryty.

Wiatr szepcze liściom,
o miłości minionej.
Która nie dała rady,
namiętności spragnionej.

I z zimowej chandry,
z mroźnego uśpienia,
wyłoniło się nowe
uczucie, bez zwątpienia.

Silne i pewne życia,
tętniące żywą nadzieją.
Ciepłe i proste słowa,
kry smutku topnieją.

A śnieżna wichura,
co serce mi zmroziła.
Teraz sama cierpi,
bo swoją siłę straciła.

Zwykłymi marzeniami chce Twój świat
pokolorować,
Prostymi pragnieniami nadać sens Twojemu
życiu.
Rankiem budzić Cię ze snu szeptem czułuch
namiętności,
Nocą układać Twoje sny ze słodkich
pocałunków.

Być Twoim oknem na szczęście, które Ci
zabrano,
Spowiadać się przed Tobą z niechybnej
miłości.

Mój smak dzieciństwa jest słony.
Głuche krzyki kruszące słabe ściany,
Fałszywa śmierć wydzierająca z oczu łzy.
Ojcowski gniew w powietrzu unosił się mgłą,
Ponad nietrzeźwą rozpacz matrzynej duszy.
Łzawe jęki tonęły w zgiełku kłótni rodziców,
Którzy w swym życiu zbłądzili więcej razy,
Niźli ja uśmiechem obdarzyłam świat.
Smutek kreślił mi linie na dziecięcych dłoniach,
Zamiast uśmiechu na twarzy, grymas zmarczył skórę.
Z nikąd pomocy, zwykłgo pocieszenia,
Dziecko samo życia nauczyć się musiało.
Agresja i obłuda w rodzicielskim domu,
Zastąpiły miłość troskliwą z łona matczynego.
Dojrzałe teraz jęki, wciąż toną w zgiełku sporów,
I nic się nie zmieniło na lepsze i gorsze.
Moje życie dalej ma smak słony.

Lubię kiedy bezszelestnie zakradasz się do łóżka,
Błądząc dłonią po mojej talii.
Lubię kiedy szeptem budzisz mnie ze snu,
Zanim wzrokiem obejmę poranek, całujesz namiętnie.
Lubię kiedy słodkim tchnieniem,
Pieścisz moje ciało, płonące rządzą.
Kiedy spoglądasz mi w oczy szukając radości,
A spotykasz tam całą Idyllę moich rozkoszy.
Lubię, kiedy nie pytając o nic docierasz tam,
Gdzie ukrywam sekret swojego ciepła.
Kiedy powolnymi ruchami, rozpalasz mnie,
Jak piec, gdy węgla dorzucisz, do czerwoności.
Kiedy krew w żyłach pędzi galopem,
A tętno fałszuje swoje pulsacyjne ruchy.
Gdy w spazmach podniecenia wzdychasz,
A potem milczeniem koisz oszalałe serce.

Nazywam się Miłość, nie jestem piękna,
Ale też nie wsławiłam się brzydotą.
Potrafię być ślepa, ale tylko wtedy,
Gdy człowiek zamiast sercem, patrzy oczami.
Potrafię zranić, niekiedy cios śmiertelny zadaję,
Jednak mogę też dopiąć ludziom skrzydła,
Zrobić z nich anioły opiewające moje imię.
Żyję sobie w sercu twardym jak głaz,
Jak i w tym, który dozgonnie mi ufa.
Kłamię tylko wtedy, gdy człowiek,
Myli mnie z Zauroczeniem, moim pobratyńcem.
Unoszę się ponad to wszystko, co Smutek,
Rozsiewa pośród zgiełku spragnionych istot.
Razem z Tęsknotą spłodziliśmy to,
Co ludzie nazwali wdzięcznie, Prawdziwą Miłością.
Lubię działać powoli, Czas mi przy tym sprzyja,
Dzięki niemu, moja siła stale się rozwija.
Urodziłam się szybciej od samego Boga,
Ale tak jak On, będę żyła wiecznie.