Zniewoliłaś gwiazdy
Przyćmiłaś Słońce
Zawstydziłaś Księżyc
Zagłuszyłaś ciszę
Okiełznałaś morze
Pokonałaś grawitację
Zatrzymałaś czas
Spojrzałaś śmierci w twarz

Teraz pozostało Ci tylko
Zakochać się w moim uśmiechu

Widzę Słońce zachodzące na niebie
Nie, wszak to Twoje oczy.
Widzę pole falującego zboża
Nie, przecie to Twoje włosy.
A tam, widzę czerwone maki
Nie, to Twoje usta.
Czuję ciepły powiew wiatru
Nie, to Twój dotyk.
I wrescie słyszę
Nieprzeniknioną melodię
Świergotu ptaków i szumiących potoków
Ach nie, wszak to Twój głos.

Czy dalej tego nie pojmujesz ?
Czy wciąż nie widzisz prawdy ?
Czy naprawdę nie wierzysz,
że jesteś całym moim światem ?

Przecież ona nie ma serca
i duszy.
Jej Twój płacz i ból
nie wzruszy
Łza z jej oczu ciągle
kłamie,
że Twe serce się nie
złamie.
Usypia Twoją czujość, mnie równo
z błotem miesza
A nie kto inny jak ja, po kłotni [...]

Stoję między różą a tulipanem
Między Słońcem a Księżycem
Między zimą a wiosną
Między Tobą a nią

Ty mnie odpychasz
A ona chce przyciągnąć
Ty mnie wyśmiewasz
A ona docenia

Ona myśli o mnie bez wytchnienia
Ty myślisz, gdy smutek Cię dogoni
Ona wciąż na mnie czeka
Ty każesz czekać na siebie

I powiedz jeśli wiesz
Dlaczego kocham Ciebie
Dlaczego Ciebie a nie ją
Darzę czymś tak silnym jak miłość?

I mimo, że za mną
Słów przelane morze
I mimo, że wciąż
Słowa leją się strumieniem

Nic a nic
Nie zmieni mej miłości

I mimo, że odtrącasz
Naśmiewasz się z mych uczuć
I mimo, że nie ufasz
Boisz się znać prawdę

Nic a nic
Nie zmieni mej miłości

I choćbym znalazła
Tysiące innych kobiet
Każda z nich ustąpi
Miejsce w sercu Tobie

W Twoich oczach gaśnie słońce
A Księżyc nowym blaskiem świeci
Jestem zakłamana i nieczuła
A mimo to szczerze Cię kocham

Na Twoich dłoniach opiera się świat
A w Twoich słowach kryje się jego sens
Jestem samolubna i egoistyczna
A mimo to szczerze Cię kocham

W Twoim oddechu tkwi moja siła
I w nim jest sens mojego życia
Jestem załamana i smutna
A mimo to szczerze Cię kocham

W Twoim sercu szukam miejsca
I w nim chcę przeżyć resztę życia
Jestem odrzucona i nieszczęśliwa
A mimo to szczerze Cię kocham

To była miłość
Czysta i niewinna
Stała w szczerym polu

Zalana gorzkim deszczem
Pragnęła życie stracić
By więcej wybryków
Duszą nie przypłacić

Ruszyła nieśmiało
To znów się cofnęła
Na zimny mur
Po kroku się natknęła

Czas się dłużył
Krew pod prąd płynęła
A miłość wciąż
Szcześcia nie dotknęła

Stała w szczerym polu
Czysta i niewinna
To była miłość

Czekając na pociąg Nadziei
do Szczęścia i Miłości na ziemi
Ręce w modlitwie ujmuję
grzechów pokornie żałuję .

I pragnę tylko jednego
życia człowieka poczciwego,
który niczego się nie boi,
który twardo na ziemi stoi,

który zna prawdziwy smak miłości,
który nie zaznał grzechu podłości,
który patrzył szczeciu w twarz,
któremu Bóg rzecze: "Mówisz i masz",
którego imię wszyscy znają,
którego cierpienia się nie imają.

Ty kochasz,
bo tak myślisz.
Ja kocham,
bo tak czuję.

I choćbyś nocami,
w poduszkę nie płakała.
I choćbyś dniami,
w twarz mi się śmiała.
I choćbyś zawsze,
mówiła, że jesteś szczęśliwa.

Ja nigdy,
póki świeci słońce
póki chmury płyną
póki kwiaty pachną
póki życie trwa,
nie uwierzę w Twoje szczęście.

Patrzę za okno
Gdzie wiatr wiosnę opiewa
Liściastą zieleń
W podwórzu rozwiewa

Tu ktoś pracuje
Tu do pracy się spieszy
A moja twarz
Niezmiennie się cieszy

Tu ktoś się bawi
Tu ktoś lenistwu się oddaje
A moje serce
Wciąż miłość poznaje

Tu ktoś płacze
Tu ktoś pęka ze śmiechu
A moje życie
Tkwi w hańbie grzechu

Patrzę za okno
Gdzie wiatr cichnie w cieniu
Zatem i ja
Będę kochać w milczeniu