Myśli — Logos

Najdłuższe widzenie miałem na odsiadce. Kiedy to, coś przysłoniło mi wzrok.

Spotykamy ludzi, bądź mijamy ich co dnia, nawet może ten jeden, jedyny raz w życiu. Tych których mamy na co dzień nie zauważamy wcale.

Wiecie, jestem trochę podjarany inaczej. Kiedy to z Ojcem łowię ryby, mógłbym opisać szereg emocji towarzyszący tym momentom.
Uproszczę to do pewnej konkluzji. Kiedy to, ludzie pytają mnie: a jakie ryby, a jaki sprzęt, a gdzie, a ile, a jak? Ja po prostu jestem wdzięczny że, mogę.

Myślę sobie że, ta zima musi minąć.
Promienie słońca znów będę muskać nasze skronie kochana.
Ciepło.. już było. Zimna wojna, ot co.

Ku samemu sobie, pędzę na przeciw by spotkać.
Nowe życie? jestestwo własnego ja? Ciebie tam ujrzę?
Nie.
Jego odnajdę. Wytropię, śladami młodej gazeli.

Wierz we mnie, nawet gdy skreśliłaś mnie ze swojej listy toDo.

Kibicuję już wszystkim, nawet jak ich nie wspieram, to na pewno im nie przeszkadzam. Życzą mi źle, lub nie życzą wcale. Taka to już wicewersa.

Patrzyłem na Ciebie przez pryzmat szkła, dopóki było pełne nie widziałem Cię aha.

Która z tych co się we mnie; nienawiścią zasłaniałem, nie
wierzę
wzbierała cnota; słomianego rycerzyka, tak
poległa droga ..

Dni już nie wrócą te, choroba serca zaatakowała mózg Twój.
Nie.
Poddanie się to dezercja. Ja suflerem w Swym życiu już nie chce być.
Jak kaskader wykonuję ten ruch. Ty mnie uśmiercasz i nie mów że to nic.

Jak wolny ptak wzbijam się w przestworza myśli, nie wiedząc czemu wylecieć poza rozum nie potrafię.

Bywają dni, że człowiek łapie ten drugi oddech, kiedy to jeszcze nie zdążył rozkoszować się pierwszym, ale to tylko wtedy kiedy płynie, a właściwie się topi.

Zasłuchując się w czyjeś serce i zastać tylko ciszę, to znak że Ono się ukrywa - znajdź je!