Wyrwać się ze szponów które nas niewolą
Pragniemy wolności dni przeszłości bolą
Żyjemy jak w transie co szczęście blokuje
Samo się nic nie zmieni już się nie oszukuje
Potrzebujemy zmian żeby ruszyć do przodu
Obecnie teraźniejszość rani nas bez powodu
Życie tak bardzo boli czy to nieuniknione
Chce uciec jak najdalej nie ważne w którą stronę
Nie czekajmy na pomoc musimy działać sami
Musimy się uporać ze wszystkimi problemami
Łatwiej powiedzieć niż zrobić ja to wszystko rozumiem
Ale się nie poddaję i co dzień walczę jak umiem

Dobrze że jest jesień zgonię to na porę roku
Nieśmiertelna melancholia i myśli pełne amoku
Tak cały rok wygląda na tą myśl serce kłuje
Będę pisał jak jest już się nie oszukuje
Siedzę w pracy jest mi zimno i ogólnie jest do dupy
Nie chcę myśleć nie chce patrzeć nic się dziś nie trzyma kupy
Moja przemęczona twarz prawdziwych myśli nie zdradza
Chcę się zamknąć w swej skorupie i niech nikt mi nie przeszkadza
Nikt z mojego otoczenia nie wie co mi siedzi w głowie
Nie chcę dzielić się tym syfem no bo co ktoś na to powie
Będzie dobrze sam zobaczysz ile razy to słyszałem
Już nie wierzę w te banały zbyt wiele w życiu widziałem
Płynę z prądem już nie walczę tak jest prościej sami wiecie
Obojętny na codzienność wegetuje w szarym świecie

Nie rzucim ziemi skąd nasz ród
Nie damy pogrześć mowy
Polski my naród polski ród
Pochylmy ze wstydem głowy
Co wy zrobiliście z tym krajem
Co zrobiliście z narodem
Tak bardzo daliśmy się podzielić
I to jest tego powodem
Z lewa i z prawa tyle jadu
Politycznego fermętu
Nie ma jedności nie ma już dumy [...]

Co zrobiliśmy z życiem od początku istnienia
Niekończąca się rzeźnia to się nigdy nie zmienia
Odkąd wyszliśmy na ląd z bezkresnych oceanów
Ciągle dążymy do wojny chwilę się nad tym zastanów
Wyścig zbrojeń trwa bez końca do czego to doprowadzi
Zabijemy wszelkie życie człowiek swój świat sam wysadzi
Z morza przelanej krwi rodzi się każde pokolenie
To jest tak okropnie smutne wiem że sam świata nie zmienię
Teraz ciężko to ogarnąć niekończący natłok myśli
Polityka pieniądz czas to najwięksi terroryści
Zmiany zacznijmy od siebie i swojego otoczenia
Pamiętaj że dobro wraca i leczy nasze sumienia

Bałagan w mojej głowie męczy mnie z każdej strony
Jak radzić sobie z życiem wewnetrznie skaleczony
Iść z podniesionym czołem to ulotne marzenie
Czuje ciągle na plecach wszystkich doświadczeń brzemię
I ciągnę tak z dnia na dzień tak to wygląda właśnie
Za każdym następnym wdechem iskra nadziei gaśnie
Naprawdę pragnę zmian bo czasu już tak mało
To walka z wiatrakami lecz co mi pozostało
Życie zrobiło swoje wcisnęło mnie w podłogę
Chce ujrzeć lepsze czasy nie poddam się nie mogę

Chcemy cofnąć czas przeszkody pokonać
Zacząć jeszcze raz jak tego dokonać
Czy to jest możliwe by dogonić cień
Przeżyć jeszcze raz najpiękniejszy dzień
Na zawsze nas zmienia każde doświadczenie
Każda zła decyzja obciąża sumienie
Jak feniks z popiołów co dzień powstajemy
Mimo przeciwności to wszystko ciągniemy
Wdzięczni za osoby które nas podnoszą
Cierpliwie słuchają i o nic nie proszą

Na jesienną szarość ludność znów skazana
Znów brak motywacji od samego rana
Jak w takich warunkach baterię ładować
W głowie jedna myśl cały dzień się chować
Najgorsze jest to że tu się nic nie zmienia
Zaczynasz wątpić w sens swego istnienia
Zarywam treningi o siebie nie dbając
Stare złe nawyki na miejsce wracają
Wiem co robię źle i nic z tym nie zmieniam
Znów jesienna chandra depcze nam marzenia
Nie rozmawiam z nikim są problemy nowe
Zamykam się w sobie to takie typowe
Jak przetrwać to wszystko nie dać się zwariować
Przetrzymać do wiosny zaczniemy od nowa

Kolejny dzień przed nami do zaliczenia
Kolejne troski zadania i marzenia
Biegiem szybko do pracy od rana zalatany
Trzeba wszystko ogarnąć wykonać wszystkie plany
Jesienna melancholia w tym wszystkim mnie hamuje
Szaro zimno za oknem wiatr po dworze się snuje
Słucham porannych rozmów każda taka jałowa
Z natury jestem cichy bardzo oszczędny w słowa
Gadają żeby gadać ja tego nie rozumiem
Zawsze wolałem słuchać bo to najlepiej umiem
Czas powolutku leci mógł by trochę przyspieszyć 
Zlecą godziny pracy wolnością chcę się cieszyć
Doczekać się wieczora wykonać wszystkie cele
Relaks przy piwku w barze znajomi przyjaciele
I tak nam dni mijają w tej szarówce jesieni
Zaraz nadejdzie zima i wszystko znów się zmieni

Duchy przeszłości do nas powracają
Depczą teraźniejszość żyć nie pozwalają
Tak ciężko się odciąć od tego wszystkiego
To było minęło nic bardziej mylnego
To siedzi w nas w środku i co chwilę wraca
Zwyciężyć to w sobie tytaniczna praca
Przeszłość cię hamuje chcesz ruszyć do przodu
Podświadomy lęk że znów doznasz zawodu
Twoje doświadczenia bolą więc to uzasadnione
Masz w sobie siłę by wygrać nie wszystko stracone
Nie możesz się poddać walcz do utraty tchu
Przebij się przez negatywy i żyć zacznij znów
Tak mi przykro że cierpisz chcę Ci pomóc jak umiem
Delikatna jak kwiat doskonale cię rozumiem
Zasługujesz na szczęście wiem co mówię Poganko
Jesteś cudowną istotą i wspaniałą koleżanką

Oddajemy swoją wolność w imię bezpieczeństwa
Wielkie stado baranów tak to większość społeczeństwa
Maską zasłaniasz usta chcą też Ci zasłonić oczy
Dzięki fałszywej pandemi nwo już do nas kroczy
W mediach jakaś paranoja biedni ludzie wystraszeni
Jak się w porę nie zbudzimy wszyscy będą zaszczepieni
Gdy nie będziesz chciał się poddać wykluczą ze społeczności
Niepokornym wojownikom system chce połamać kości
Musisz się podporządkować albo wszystko ci zabiorą
My musimy się zjednoczyć pokonać elitę chorą
Pętla się ciągle zaciska lecz wy tego nie widzicie
Dopóki macie pieniądze i w miarę spokojne życie
Patrzę na uśpionych ludzi czy to granice szaleństwa
Dla wygody i pieniędzy rezygnują z człowieczeństwa

Mała krucha bezbronna taką cię odbierałem
Tak bardzo się myliłem bo jeszcze Cię nie znałem
Ten natłok negatywów powalił by każdego
Lecz Ty się nie poddałaś nie rezygnuj z niczego
Wyczuwam w tobie zmiany Twa moc wyraźnie wzrasta
Rzesza szaraków w koło do pięt ci nie dorasta
Zmieniaj swą rzeczywistość jak tylko ci pasuje
Moralność miałaś rację to tylko nas blokuje
Wyraźnie przygaszona tak długo stałaś w cieniu
Zostałaś sama z sobą w swym wewnętrznym więzieniu
Moc która w tobie drzemie te wszystkie mury skruszy
Czas wyzwolenia ciała czas wyzwolenia duszy
Leć jak najwyżej możesz nie istnieją granice
Chce ujrzeć w pełnej mocy wspaniałą czarownicę

To zżera mnie od środka
I nie pozwala żyć
Ileż można to tak ciągnąć
Przetnij tą toksyczną nić
Ten straszny natłok myśli
Od rana aż do nocy
Mam już dość tego wszystkiego
Nie chcę żadnej pomocy
Nic dobrego mnie nie czeka
Już nie wierzę w żadne zmiany
Bo tak było jest i będzie
Los człowieka przejebany
Miłość wiara i nadzieja
Nie przynoszą ukojenia
Chodź bym nie wiem jak się starał
Tu dalej się nic nie zmienia
Ja naprawdę mam już dosyć
Sytuacja jest patowa
Jedyna forma pomocy
Gdy zamieniam myśli w słowa
Moje niebo zawsze czarne
Dawno zgasły wszystkie gwiazdy
Jak to czytasz to przepraszam
Za te negatywne jazdy

Ezoteryka i magia kiedyś tak się z tego śmiałem
Lecz to wszystko się zmieniło bo czarownice spotkałem
W moim życiu się znalazła sam nie wiem jakim sposobem
Jestem za to bardzo wdzięczny bo mi pokazuje drogę
Swoją życiową mądrością mroczne czasy rozświetliła
Chciałem też jej trochę pomóc bo też na krawędzi żyła
To wspaniała jest istota pełna wewnętrznego blasku
Kartami drogę wskazuję żeby wyrwać się z potrzasku
Dzięki niej się otworzyłem na te wszystkie dziwne rzeczy
Jeśli kiedyś ją poznacie nikt tym słowom nie zaprzeczy
Ezoteryka i magia kiedyś tak się z tego śmiałem
Lecz to wszystko się zmieniło bo czarownice spotkałem